Nine

Eve Mourningbury
Ik hurkte voor de ingang van 'Regent Park' om de veters van mijn hardloop schoenen te strikken. Ik had al een paar dagen alleen maar in mijn appartement rond gehangen en ik vond dat het weer eens tijd werd voor wat lichaamsbeweging en frisse lucht, dus had ik besloten om te gaan joggen in het park.
'All the small things, true care truth brings. I'll take one lift, your ride best trip. Always I know, you'll be at my show. Watching, waiting, commiserating', ik zong de woorden van mijn favoriete Blink-182 liedje zachtjes mee, terwijl ik op het ritme van het liedje joggde. Het was koud buiten, maar op de koude wind na voelde ik er niks van, ik genoot alleen maar van de wind die ervoor zorgde dat ik het iets minder warm had.
Ik liet mezelf op een bankje zakken en ik zuchtte diep. Op mijn voorhoofd stond een laagje zweet, wat ik snel afdepte met mijn t-shirt. Nadat ik even wat op adem gekomen was, stond ik weer op en begon ik aan mijn tocht terug naar huis.
Ik liet mezelf in het warme badwater zakken en ik sloot genietend mijn ogen, terwijl ik naar de radio luisterde die ik aan had gezet. Ik neuriede mee met de liedjes die voorbij kwamen en met de echt leuke liedjes zong ik zelfs mee, zo kon ik wel de hele dag in bad liggen. Plotseling hoorde ik hoe de eerste tonen van ''Some one like you'' van The Summer Set door de speakers van mijn radio galmde.
''You got a price tag hanging on the back of your dress, you got your shoes undone and your hair is a mess, but no one sees you like I do. You roll the windows down when it's starting to rain, yeah, everybody else might think you're insane, but no one sees you like I do.'' Ik zong luidkeels mee en tussen de tekst door zuchtte ik dromerig, wat leek het me toch heerlijk om met muziek mijn geld te verdienen, om elke avond voor een uitverkochte concertzaal te mogen spelen, om het publiek te zien en je je af kunt vragen waarom ze hier zijn of je ze helpt met het ontsnappen aan hun dagelijkse leven en of je ze even één avondje alles kan laten vergeten.
Soms denk ik erover dat we gewoon op het aanbod van Alex en Jack in hadden moeten gaan en dan zouden we ons nu op een tour aan het voorbereiden zijn, dat leek me echt geweldig, ook al zou dat betekenen dat we met All Time Low op tour moesten, zelfs dat maakte mij dan niets meer uit.
Vannacht had ik er nog over gedroomd. Ik droomde hoe ik op het podium stond en hoe het publiek meezong met mijn liedjes, het voelde geweldig en toen ik wakker werd was ik teleurgesteld dat het maar een droom was, het voelde namelijk zo goed dat ik nooit meer wakker zou willen worden.
Ja als ik het telefoonnummer van Alex of Jack had gehad had ik ze gebeld om te vragen of hun aanbod nog geldig was, maar gelukkig had ik hun nummers niet, want dat zou Jess me nooit vergeven.
Ik hees mezelf uit het inmiddels koud geworden water en ik wikkelde een handdoek om mijn lichaam heen. De warme en zachte handdoek voelde heerlijk aan tegen mijn lichaam en ik begon mezelf snel klaar te maken.