Eight

Jess Harrison
Een paar dagen later ontving ik een sms van Jack, in de vroege ochtend. Ja, Jack vond dat nodig, omdat hij heel graag een sightseeing wilde doen en hij vroeg ook of het dan ook meteen vandaag kon. Ik ging recht op in mijn bed zitten, ik wist niet of ik dat wel wilde. Ik had Scottie en sinds dat geflirt met Jack was het heel erg awkward geworden tussen ons en ik wist niet zeker of ik wel verdere met hem wilde. Ik bedoelde maar Scott was super lief en charmant, maar hij had niet veel humor en hij werd een beetje té bezitterig. Maar ik wilde hem ook niet kwetsen, want we hadden ook al zo lang een relatie dat het gewoon stom zou zijn als we uit elkaar zouden gaan. Aan de ene kant wilde ik het niet doen, maar aan de andere kant, het was maar een vriendschappelijke rondleiding, er zou niks gebeuren. Niks met Jack, dat beloofde ik mezelf.
Ik stuurde hem een sms terug.

Is goed, zie je om half 1 bij the Tower of London.
x Jess.

Ik glimlachte, het was gewoon neutraal. Jack en ik zouden gewoon een neutrale vage date hebben.. Wait whut? Ging ik het nou een date noemen, dat was het niet. Het was alles behalve een date. Het waren gewoon Jack en ik, twee vrienden, nee kennissen, die gewoon samen de stad gingen verkennen en ik ging hem rondleiden. Hoewel, nu ik er zo over na dacht, ik ging toch meer twijfelen dan nodig was en dat vond ik helemaal niet geweldig. Ik kleedde me met tegenzin aan, een nonchalante niet perfecte date outfit, want het was geen date. Hoe ik me dat ook in mijn hoofd haalde. Het was geen date. Ik pakte een zwart shirtje met daarover een geruit bloesje en een baggy broek. Mijn afgetrapte rode vans verschenen aan mijn voeten en ik had geen zin om make-up op te doen, dus deed ik het maar niet.

Eigenlijk had ik wel zin om vroeger naar de stad te gaan, even langs de starbucks en de subway en misschien nog even langs de waterstones voor een goed boek. Het was gelukkig dicht bij de tower of London. Verdomme, waar waren mijn sleutels nu? Ik keek gauw onder de tafel of misschien lagen ze op mijn bed? Niet dat ik haast had, maar het was intussen wel al half 12 doordat ik zo aan het piekeren was. Oh daar waren mijn sleutels. De kat Buttercup was er op gaan liggen en mijn moeder stak haar hoofd om de deur. 'Jess, schat wat ga je doen'
'Even naar de stad mam, kijken voor een nieuw boek en misschien een nieuw shirt?'
'Oh leuk schat, met wie ga je? Met Eve?' haar donkere ogen begonnen toch een beetje te stralen, omdat ze erg dol was op mijn beste vriendin en sinds papa dood was, was ze ook erg goed bevriend geraakt met haar moeder.
'Nee, ik dacht dat ik vandaag eens alleen ging'
'Jullie hebben toch geen ruzie he, ik weet hoe jullie meisjes nog eens tegen elkaar kunnen zijn' mijn moeder keek een beetje beschuldigend naar me.
Ik grijnsde 'Nee mam, ik ga gewoon alleen, heb er behoefte aan' Ik kon haar niet vertellen dat ik de gitarist van een band ging ronleiden door London, dan zou ze rare dingen in haar hoofd halen en uiteindelijk zou ze erg verdrietig worden als het niks zou worden. Ik moest haar beschermen.
'Oké is goed schat, veel plezier alleen dan hé' riep mijn moeder, voordat ze weer haar bed in dook. Ik glimlachte, 'zal wel lukken hoor!'
Ik griste mijn sleutels onder Buttercup vandaan, pakte mijn spijkerjack en racete de deur uit. Op naar de stad.