A ranger/traitor 29

De daaropvolgende dagen deed Miko niet veel anders dan oefenen met pijl en boog. Miko moest toegeven dat in tegenstelling tot zijn gevoelens na de eerste dag hij wel degelijk vordering maakte. Hoewel dat Will alleen maar strenger maakte. Nu de grote fouten niet meer gecorrigeerd moesten worden, ging hij over op de kleintjes. Nooit had Miko gedacht dat je zoveel dingen fout kon doen bij het boogschieten. Het oefenen met de messen, sluipen, versmelten met de schaduwen en ook de minder spannende dingen zoals navigeren met de sterren en kaarttekenen verliepen op dezelfde manier. Een meander in de rivier die eerst naar het westen boog om daarna terug naar het oosten te stromen, moest eerst naar het oosten afbuigen en dan weer naar het westen gaan. Goed het was strategisch misschien van groot belang dat het naar jou of naar de vijand toe lag, maar het was behoorlijk frustrerend om er steeds maar op gewezen te worden dat je iets fout deed.
Het duurde welgeteld drie weken en twee dagen voordat Miko een pijl afschoot zonder dat Will er meteen commentaar op leverde. Tersluiks wierp hij een blik op zijn leraar had hij had dan eindelijk helemaal goed gedaan? Will zag hem kijken.
“Goed en zie nu dat je dat tot in het oneindige kunt herhalen en dan mag je beginnen met leren mikken”, zei hij op de toon de Miko ondertussen al van hem gewoon was. Miko zuchtte. Hij wist ook wel dat hij heus nog wel fouten zou maken en dat hij zelfs van op korte afstand niet altijd in het doel schoot. Will leek zijn teleurstelling aan te voelen.
“Maar je doet het goed, de meesten doen er ongeveer een maand over”, glimlachte hij bemoedigend.
“En hoelang deed jij erover?” flapte Miko eruit.
“Dat is iets dat een leraar niet verteld aan zijn leerling.”