I'm the cousin of Caspian 28

In de daaropvolgende dagen zocht Nathan Loos zo vaak mogelijk stiekem op. Wat eigenlijk helemaal niet zo moeilijk was aangezien Loos’ oom zowat de hele tijd aan het vergaderen was en de andere centauren Loos compleet negeerde. Ook aan Nathan werd niet de minste aandacht besteed nu de koningen en koninginnen het zo druk hadden met de oorlog. Eigenlijk was er niemand die op hen lette behalve zijzelf. Het enige waar zijn soortgenoten Loos goed genoeg voor achtte, waren de meest saaie en eentonige onderhoudsklusjes aan wapens en uitrusting. Meestal waren ze zo eenvoudig dat Nathan hem daar gemakkelijk bij kon helpen. Hoewel hij de meeste van die spullen nog nooit van dichtbij had gezien. Met zijn tweeën werd het werk een stuk aangenamer en ging het ook veel vlotter vooruit. Niet dat één van de volwassen centauren ook maar opmerkte dat Loos meer dan het dubbele werk afleverde dan men kon verwachten. Hoe langer hij met hem optrok hoe meer medelijden hij kreeg met zijn vriend. Hij zei er echter niets van want hij had zo het gevoel dat Loos dat niet op prijs zou stellen. Nathan had ondertussen al wel gemerkt dat de centauren een trots volk waren en al bij al was Loos er een van.