Hoofdstuk 12

We nemen de taxi die op dat moment net voor het hotel is gestopt om mensen uit de laten. Binnen tien minuten zullen we op de plek van bestemming zijn. ‘Ik tril helemaal, mijn handen, mijn benen, mijn armen, mijn voeten, alles.’ Lauren legt haar hand op mijn arm en zegt: ‘Wow Emma, je trilt echt heel erg. Ben je zo zenuwachtig?’ ‘Nee, dat valt voor mijn gevoel wel mee?’ Ik zit op het puntje van de autobank, wat ik altijd doe. ‘Ik denk dat we een van de eersten zijn, omdat het nu pas half negen is’, zegt Chloe dan. Ze heeft gelijk, wij zijn best gek dat we zo vroeg al weg gaan. Ik knik. ‘Veel fans zullen eerst nog wel een stukje moeten reizen, terwijl wij er gelukkig al binnen tien minuten zijn’. ‘Denken jullie dat we Lisanne, Anne en Quinty nog zien? Die meiden van gisteren…’ vraagt Jessica. Het lijkt alsof ik ineens helemaal verdoofd ben, ik kan niks meer zeggen. Ik kijk naar buiten. Ik kan nog steeds niet geloven dat we vandaag naar het concert van One Direction gaan. Dat we de jongens echt weer gaan zien! Ook kan ik nog steeds niet geloven dat Harry en Liam mij op het vliegveld op hebben getild. Dit is echt een vakantie waar ik nooit van had durven en kunnen dromen, het is allemaal te mooi om waar te zijn. En wat het af zou maken: een van ons op het podium vanavond. Dat zou helemaal geweldig zijn! Er tikt iemand op mijn schouder, het is Chloe. ‘Emma, we zijn er. Lag je te slapen ofzo? Je zei ineens niks meer.’ Ik haal mijn schouders op: ‘Ik weet niet wat er was, ik voelde me ineens heel erg raar. Maar dat gaat nu wel weer.’ Het is kwart voor negen als we er zijn, er staan al een stuk of tien fans voor de deur. Niet veel dus, we staan vooraan! Als snel maken we een praatje met de meiden. We vragen hoe lang ze al fan zijn, en waarom, wie hun favoriet is, hoe ze heten en ga zo maar door. Het is dus ook erg gezellig. Als snel word het drukker, een uur later staan er al een heleboel achter ons. Maar rond twaalf uur word het pas echt druk, ze komen met bosjes tegelijk. Ik stoot Lauren aan. ‘Het is maar goed dat we zo vroeg zijn weg gegaan. Stel je voor dat we nu pas weg waren gegaan bij het hotel. Dan zouden we hier pas over een kwartier zijn, en we zouden achter aan staan. Dat zou vreselijk zijn.’ ‘Inderdaad, beter dat we zo vroeg weg zijn gegaan. Het vroege opstaan heb ik zeker wel voor de jongens over’, zegt ze.