2~

‘En, hoe waren je eerste lessen?,’ wilde Ella weten zodra ik naast haar was komen zitten met mijn dienblad.
We zaten in de kantine, aan onze vertrouwde tafel die we deelden met Sasha, Erwin, Davy en Cathy.
‘Prima,’ antwoordde ik terwijl ik de tafel rondkeek, en iedereen groette.
‘Was jullie vakantie leuk?,’ wilde ik nieuwsgierig weten. Die kleine vraag was voor Cathy genoeg om los te barsten. Uitgebreid vertelde ze elk detail van haar lange vakantie, waar ze die had doorgebracht en hoe het gegaan was. Zoals altijd tijdens Cathy`s verhalen wierpen ik, Ella, Sasha, Erwin en Davy elkaar samenzweerderige blikken toe omdat het altijd lang duurde voordat zij uitgepraat was. En soms was ze nooit uitgepraat.
‘… en toen we terug thuis waren, kwamen we erachter dat die Petro alles aan elkaar gelogen had!’ Cathy haalde diep adem, en Ella hief haar hand op ten teken dat ze stil moest zijn.
‘Oké, Cat, we begrijpen het… je hebt tien minuten volgepraat.’ Ella nam een slokje cola.
‘Sorry,’ giechelde Cathy schuldbewust.
‘Oh nee, dat méén je toch niet!,’ riep Davy uit en hij schoot in de lach, zijn blik gericht op iets achter Sasha. We draaiden ons allemaal om om te zien wat er was.
En we zagen het gelijk.
Margerita liep door de kantine, maar ze was niet alleen: naast haar liep Anthony, en hij hield haar hand vast. Meteen kreeg ik het bloedheet.
Ik zag Margerita Anthony aankijken met een neppe glimlach op haar gezicht, en ze knikte ten antwoord op iets wat hij zei. Anthony probeerde iets uit te leggen terwijl hij gebaren maakte met zijn hand.
Wij waren duidelijk niet de enigen die keken. Bijna alle andere kinderen in de kantine hadden hun ogen op de tortelduifjes gericht. Naast hen liepen Margerita`s vriendinnen, en nog een vriend van Anthony: Andrew. Ze waren op weg naar de tafel die ze gewoonlijk in beslag namen: de populaire tafel. Ik merkte dat mijn mond open gezakt was. Anthony!
‘Jaloers, Alys?,’ lachte Erwin toen hij mijn gezicht zag.
Verschrikt scheurde ik mijn ogen van het schouwspel, en keek om naar Erwin.
‘Natuurlijk niet,’ antwoordde ik boos. Cathy giechelde. ‘Echt wel, Alys! Ik zag het aan je ogen!’ Sasha giechelde mee.
Ik sloeg mijn armen over elkaar. ‘Echt niet! Jíj bent jaloers op Anthony, bedoel je!’
Erwin schoot in de lach en wierp een bedenkelijke blik op de populaire tafel, waar Margerita`s groepje nu was gaan zitten. ‘Hm… Margerita is wel mooi, maar zo ijdel als wat! Waarschijnlijk dwingt ze Anthony om elke seconde van de dag bij haar te blijven of te sms’en, of zo… nee, ik zou niet graag in zijn schoenen willen staan.’
‘Inderdaad, wat heb je nou aan zo`n knappe arrogante kwal,’ was Davy het ermee eens. Ik keek peinzend toe hoe Margerita een slok water dronk uit een flesje, en daarna met haar hand door Anthony`s krullende haar ging. Dat ene gebaar maakte me woedend.
Ik had nog nooit zoiets gevoeld, het overspoelde me gewoon: ik was nog nooit zó jaloers op iemand geweest. Zonder te weten wat ik deed, sprong ik op van mijn stoel.
Ella, die naast me zat, keek verbaasd naar me op. Ze volgde mijn blik, en zag ook hoe Margerita aan Anthony`s haren zat en over zijn wang aaide. Ze barstte in lachen uit toen ze mijn blik zag.
‘Jemig, Alyssa, je ziet eruit alsof je dat kind zó kunt vermoorden!’
Ze zat er niet eens zo ver naast.
‘Knarstand je nou?,’ riep Davy uit, en hij kwam niet meer bij. Al snel lag iedereen aan mijn tafel dubbel. Ik dwong mezelf rustig te worden, en te gaan zitten. Boos staarde ik naar het tafelblad.
Toen Erwin eindelijk een beetje was bijgekomen, keek hij me aan. ‘Trek het je niet aan, Alys. Er zijn zoveel andere dingen die Margerita wel heeft en jij niet.’
‘Oh, daar vrolijk je me mee op!,’ riep ik terwijl ik mijn armen weer over elkaar sloeg. Erwin kreeg weer een lachbui. ‘Zo… bedoelde ik het… niet!,’ wist hij tussen het lachen door te roepen.
Ik negeerde hem, en keek weer naar de populaire tafel. Tot mijn opluchting was Anthony nu met Andrew aan het praten, en leek Margerita in een gesprek verwikkeld met Estelle.
‘Kom op, Al, laat nou zitten… ik bedoel, oké, hij mag dan knap en diepzinnig zijn… je verdient heus wel beter,’ probeerde Ella me af te leiden. Met tegenzin wendde ik me weer tot mijn vrienden. Gelukkig had niemand de lach-situatie gehoord in de rumoerige kantine.
‘Ja, laten we het over iets anders hebben,’ stelde Sasha voor. ‘Ehm… het herfstbal, bijvoorbeeld.’
Cathy keek Sasha ongelovig aan. ‘Het hérfstbal? We zitten nog dik in de zomer, hoor,’ bracht ze haar vriendin in herinnering. Sasha haalde haar schouders op.
‘We mogen er toch wel naar uitkijken? Ik denk dat ik nu al weet wat ik aan ga trekken. Ik zag zó`n mooie jurk hangen laatst! Wel duur, maar als ik nou even spaar…’
Davy en Erwin begonnen expres overdreven hard te zuchten. ‘Meidengesprekken,’ mompelde Erwin.
Cathy keek hem aan en rolde met haar ogen. ‘Gaan jullie maar lekker over voetbal praten,’ zei ze. Daarna wendde ze zich tot mij, Ella en Sasha. ‘Ik kan eigenlijk ook niet wachten tot het herfstbal, al duurt het nog zo lang. Ik heb zo`n zin om een jurk te kopen, en de juiste make-up uit te zoeken… weet jij al wat je aan gaat doen, Alyssa?’
Ondanks haar uitspraak over hoe lang het nog duurde, leek Cathy plotseling ook veel zin te hebben in het herfstbal. Ik haalde mijn schouders op, was er niet bij met mijn hoofd. Het enige wat ik voor me zag, was Margerita in een beeldschoon duur jurkje met Anthony aan haar arm op het bal.
Cathy rolde met haar ogen. ‘Je humeur is duidelijk verpest, Alyssa. Ella?’
Mijn humeur was inderdaad verpest. Ik had me nog nooit zo raar gevoeld… ik had me altijd al zo zielig gevoeld naast Margerita, en nu ze mijn laatste “streven” had afgepakt, al helemaal.