128~

Laura PoV

'Nope, ik denk dat ik mijn kleine broertje een beetje ga irriteren.' antwoorde hij meteen. Barbie keek mijn kant uit alsof het mijn schuld was. en alsof ze me wou vermoorden, maar dat hebben we al gehad. ze ademde diep in en uit, als een stier die zich wou klaarmaken om iemand omver te lopen. Ze haalde een super lief, en vooral ongemeend glimlachje boven, en sloeg haar armen om Toms buik. 'Tommie.' zei ze zacht met getuite lipjes. 'Kom mee, thuis wordt het veel leuker, dan kan ik je nog een beetje verwennen.' zei ze toen ze haar hoofd schuin hield. Tom haalde zijn wenkbrauwen op. 'Wat krijg jij nu ineens?' vroeg hij verbaast terwijl hij haar handen losmaakte en zich op de banken plofte. 'Tom, je komt nu mee of het is uit.' probeerde ze op een boze toon. 'Bye.' zei Tom zorgeloos, het was best grappig om Barbara bezig te zien; straks zou ik haar nog leuk vinden. Ze ging boos zitten naast tom op een stoel. 'Goed dan, dan blijf ik nog even.' zei ze nors. Ik lachte, en ik was niet de enige. 'Tom, haal jij nog een cocktail voor mij?' vroeg ze met een pruillip. 'Gaat er iemand een cocktail halen voor haar?' vroeg Tom lui. Ik lachte. 'yep, zijzelf.' zei ik optimistisch. 'jij moet je bek leren houden.' zei miss pretentie. 'ALs jij nu eens het goeie voorbeeld geeft.' zei ik terwijl ik me neerlegde tegen Georgs schouder. ik dacht even dat ik Toms gezicht zag vertrekken, maar een seconde later was het weer even geïrriteerd als daarvoor. 'Wacht maar af jij, ooit zal je het je nog beklagen.' zei Blondie dreigend. 'hela, hola, rustig aan dames.' zei Georg lachend. 'We kwamen plezier maken, weet je nog?' vroeg hij. 'Gaat dat nog lukken, denk je?' vroeg Bill aan mij. 'Ik vrees dat de kansen verkeken zijn.' mompelde ik in zijn oor. We lagen dubbel van het lachen, de rest keek ons raar aan, en Barbara... die keek boos, zoals altijd.