Chapter Seventy-Four,

Elise's pov,

Levenloos op mijn kamer zitten dag twee. Ik had een gat in mijn hart gekregen toen mijn vader weg was. Het doet pijn. Ik zucht. Ik stap uit bed en start mijn laptop. Harry was al beneden. Ik hoorde het. Hij was ook blijven slapen omdat hij me niet zo achter wilde laten. Ik check mijn mails. Ik kijk nieuwsgierig naar die ene mail die binnen komt. Nieuw bericht van Anne Styles stond er. Ik open hem nieuwsgierig.
Lieve Elise,
Gecondoleerd met je vader.
Hoe gaat het nu?
Anne.
Ik klik op beantwoorden. Ik begin te typen. Ik was niet boos meer op haar. Hoe kon ik, ik weet hoe zijn zich toen voelde.
Anne,
Bedankt voor je medeleven. Ik weet nu hoe jij je voelde. Je was Harry bijna kwijt omdat je het gevoel had dat niemand hem hielp. Zo voelde ik me bij mijn vader. Ik ben hem kwijt en gaf de dokters de schuld. Ik had dit eerder moeten snappen. Het spijt me, Anne.
Elise.
Ik verzend de mail. Ik sta op en loop rustig naar beneden. Harry stond in de keuken. 'Hey.' zegt hij. Ik probeer te glimlachen, maar geef het snel op. Ik ga op een stoel zitten en Harry geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Ik kreeg een mail van je moeder.' begin ik uit het niets. Hij kijkt verrast op. 'Wat stond erin?' 'Gecondoleerd en ze vroeg hoe het ging.' Hij komt naast me zitten. 'En nu?' Ik haal mijn schouders op. Hij zucht. 'Kom, we moeten ons klaarmaken voor de begravenis.' hij knijpt zachtjes in mijn hand. Ik sta op en loop terug naar mijn kamer.