~004

'Taylor zit in de kantine te wachten, dus gaan we daar heen.'
Tom loopt met een grote glimlach voorop, omdat Gold forever op het album komt.
Het is zijn favoriete nummer van allemaal, dus zijn dag kan niet meer stuk.
Die van mij daarin tegen gaat niet zo lekker.
Eerst komt dat kind ineens bij ons wonen, toen kreeg ik een deur tegen mijn kop aan.
Daarna kwam die Taylor ineens 'bezorgd' om me zijn, en toen kreeg ik ook nog eens te horen van onze manager dat ik meer moet opletten met wat ik zeg in interviews.
Ja, mijn dag gaat echt super.
'Nath.. er zit echt een hele grote bult op je kop.'
Siva kijkt me lachend aan, maar die lach verdwijnt al snel als ik hem een dodelijke blik geef.
'Hij heeft gelijk Nath..
Dit ziet er niet zo goed uit hoor.'
Ik kijk even in het raampje waar we net langslopen, en zie wat ze bedoelen.
'Dit kan er ook nog wel bij.
Wat een topdag is het weer vandaag.'
Boos loop ik verder, terwijl ik Jay en Max nog zachtjes hoor lachen.
Als ik met een nors hoofd de kantine inloop, hoor ik Tom al snel achter me.
'Tay.
En, was je al verveeld?'
'Whahaha, nee hoor.
Groot gebouw hier.'
'Het valt me nog mee dat je nog niet was verdwaalt.'
'Uhm..
Laten we het daar maar niet over hebben.'
Ik nam net een slok van mijn cola, en terwijl ik in de lach schiet komt het mijn mond weer uit.
Snel pak ik een servetje en maak mijn mond weer droog.
'Dus, je was echt verdwaalt.
Dat faalt hard.'
Boos kijkt Tom me aan, terwijl ik met een glimlach naar hem kijk.
Als we nog een half uurtje in de kantine hebben gezeten, besluit ik de stad maar even in te gaan.
'Ben je een beetje op tijd terug..?
dan kunnen we misschien uit eten gaan.'
'Ja best.
Ik ben vast wel om 7 uur thuis hoor mama Siva.'
'Mooi zo Nathantje van me.
Haha.'
'Doei.'
'Doei.'
Snel doe ik mijn jas aan, en loop naar de uitgang.
Een paar fans staan buiten, tijd voor een praatje dus.
'Hey girls.'
'NATHAAAN.'
'Haha, hoe gaat het met jullie?'
'Mogen we je handtekening?'
'Tuurlijk mogen jullie die.'
Ik geef de 7 meisjes allemaal een handtekening, en ga nog even met ze op de foto.
Dan loop ik weer verder, naar de stad.
Daar zie ik geen fans, wat heel eerlijk gezegd best wel raar is.
Tegenwoordig worden we op elke hoek van de straat aangesproken door meisjes van mijn leeftijd, die me vertellen dat ik hun idool ben.
Wat echt raar is, want ik weet hoe het voelt.
Met een glimlach loop ik een paar winkels binnen, en kom bij allemaal weer naar buiten met iets nieuws.
Ook besluit ik maar een beetje voor de andere jongens te kijken.
Die kunnen soms echt beter hun kledingstukken weggooien.
Als ik om 6 uur weer naar huis toe loop, kom ik een schoenenwinkel tegen.
Ik kijk even bij de nieuwste sneakers, en koop een paar.
Het management gaat hier niet blij mee zijn, maar ja als ik geen nieuwe spullen koop gaan ze ook weer zeuren.
Om 1 voor 7 loop ik door de deur van ons appartement naar binnen.
'Zie je mama Siva.
Ik kan echt wel op tijd zijn hoor.'
'Jaja.
Ik ben trots op je kleine Nathan van me.
En ga je nu maar omkleden, want zo mag je niet mee naar het restaurant.'
'Oke oke.'
Ik loop naar boven, en wil net mijn kamer inlopen als ik iets tegen me aan voel knallen.
'Kun je niet uit je doppen kijken ofzo?'
Taylor kijkt me schuldig aan, terwijl ik hoofdschuddend mijn kamerdeur open doe.
Het is toch niet zo moeilijk om je ogen open te doen, of wel soms?
Ik pak wat schone kleren uit mijn kast, en trek het aan.
Ook kijk ik nog even naar die bult op mijn voorhoofd, die nog een beetje rood is.
Ik besluit mijn haar er maar zoveel mogelijk voor te doen, en loop dan weer naar beneden.
Daar staat de rest ook al klaar.
Met z'n alle lopen we weer naar ons busje, waar we met z'n alle achterin gaan zitten.
Taylor op Tom's schoot, daarnaast Jay.
Ik daarnaast, en dan Max en Siva tegenover ons.
Als iedereen goed zit beginnen we te rijden.
Op naar een avondje 'gezelligheid'..