#4

Op dit moment wou Evangeline gewoon alles neergooien en vertrekken maar ze wist dat haar moeder het niet kon veroorloven om al het eten te laten verspillen, dus bleef ze rustig zitten en negeerde Maveths opmerking. ‘Het enige wat we kunnen doen is hopen dat we gekozen worden om met de feestdagen een ticket te winnen op de jaarlijkse verloting, maar daar zijn we nog niks mee.’ Mompelde haar vader tussen twee scheppen vol aardappels door. ‘Trouwens, ik weet dat je slim bent, maar waarom doel je niet op iets.. Bereikbaar?’ zei haar moeder voorzichtig zodat ze de gevoelens niet zou kwetsen. ‘Een leuk gezin, goeie baan, lekker eten,..’ Begon haar moeder. ‘Dat is niks voor mij, ik wil er op uit, ik wil de wereld zien’ In Evangeline’s ogen flikkerde een lichte hoop om toch te sparen voor een stuurman, terwijl ze in haar hoofd aan het uitrekenen was hoe veel geld ze nodig had en hoe ze ervoor ging sparen. Terwijl ze intensief aan het dagdromen was prikte Kingsley met z’n vork in haar hand. ‘Waar was dat voor nodig?’ zei ze geschrokken terwijl ze haar hand wegtrok en keek naar de 4 rode puntjes van de vorkafdruk. ‘Je was aan het dromen, en je eten word koud, het was dat of je eten stelen’ gniffelde hij. ‘Dan heb ik liever dat je m’n eten steelt’ mompelde ze onder haar adem door terwijl ze een stuk kip aan haar vork priemde. Een kille stilte viel over de tafel, het enige geluid dat je hoorde was het getik van de messen en vorken op de borden terwijl er gegeten werd en verder niks.

‘Dus.. Hoe was het vandaag’ begon haar moeder tegen Kingsley in ’n poging tot conversatie. Kindsley pikte meteen de draad op en vertelde over de kruiden die hij vond en het konijn dat hij probeerde te overmeesteren terwijl hij aan ’t zoeken was, maar met datzelfde konijn sloot hij een deal voor een andere keer waar hij niks wou over zeggen. Evangeline verbaazde zich soms over de fantasie die in die jongen zat.