#3

‘Mam,’ Begon Eve terwijl ze een hap aardappels naar binnen werkte en haar mond leeg at ‘Wanneer gaan we eigenlijk naar Cyrian Grove, Ik zou ’t daar graag eens bezoeken’ zei ze onopvallend nonchalant. Eve’s vader snoof minachtend en even leek het wel alsof hij ging spugen op de grond. ‘We gaan niet.’ Zei haar vader en voor ze nog maar een piep ertussen kreeg ging haar moeder verder ‘Het geld is opgeslagen maar wat we moeten betalen ook liefje, op dit moment kunnen we het ons niet veroorloven om een stuurman in te huren om ons naar Ferzasse te brengen, laat staan naar Cyrian Grove, waarom wil je erheen dan?’ vroeg haar moeder nieuwsgierig. Evangeline haatte Ferzasse, soms nog meer dan heel Eperieth bij elkaar aangezien Ferzasse een van de steden was die leefde van de armoede van de andere landen, hoe slechter het er aan toe ging met de zeelanden, hoe beter Ferzasse het deed. ‘Ik wil niet naar Ferzasse, Ik wil naar Cyrian Grove, misschien maak ik wel kans op een plek in ’t koningshuis aangezien je toch altijd beweert dat ik slim genoeg ervoor zou zijn’ Een luide lach kwam van Maveth die besloot zich ook te mengen in het gesprek. ‘Ben je gek? We hebben er geen geld voor en zelfs voor geen goud kom jij daar binnen.’ Zei hij met een venijnige grijns op z’n gezicht alsof hij net haar diepste verlangens had verwoest, wat hij zonder eigen afweten wel had gedaan.