#2

Al snel kwamen ze aan bij Amerial waar ze rustig naar huis wandelden, Amerial was een kleine stad gelegen in de middelgrote zee die omringd werd door de rest van Eperith, alle kleine steden lagen in het water en de overheidssteden – Ook wel Officieel Cyrian Grove genoemd - lagen rondom de steden. ‘Trayal’ noemde Evangeline het soms, naar het woord ‘Betrayal’ aangezien alles wat er daar gebeurde werd afgeschaduwd voor de rest van Eperith, precies alsof het een geheim was dat niemand mocht weten wat daar gebeurde. In Cyrian Grove lag ook het Koningshuis, een van de invloedrijkste plekken in heel Eperith, elke stap die je deed werd gecontroleerd door het koningshuis en voor elke stap die je nog bij wou zetten moest je toestemming vragen. Het was een jeugddroom van Eve om ooit naar Cyrian Grove te gaan en het op te nemen tegen de koning, haar moeder zei altijd dat ze een doordachte manier van denken had en het kwam haar goed van pas. Eenmaal thuis aangekomen plaatste ze alles op tafel en ging ze aan tafel zitten waar ze een heerlijke geur opsnoof van gekookte kip met appels, het was een maaltijd die niet vaak op de tafel werd gezet aangezien er niet veel geld was om veel fatsoenlijk eten te kopen. Rustig schoven haar vader en twee broers bij aan tafel, Kingsleys ogen werden even groot als z’n bord toen hij zag wat het was om te eten, en zelfs Maveth begon te watertanden toen hij het geurende voedsel op tafel zag staan. Maveth was Eve’s oudere broer die al ging werken samen met vader elke dag op het veld. Evangeline was ertegen dat Kingsley binnen een jaar ook al moest gaan werken op het veld aangezien hij dan officieel 10 jaar was en de wet pas insloeg vanaf je meer dan 2 cijfers oud was.