12

Ik liep de leerlingenkamer in en liep regelrecht naar de slaapkamers.
Ik liet Lilith uit haar kooi en liet haar door het raam naar buiten vliegen.
Daarna keek ik nog een keer of alles goed zat bij mijn haar en gewaad enzo.
Ik pakte mijn toverstok [die ik vergeten was] en deed hem in mijn gewaad.
Het was een fijn gevoel te weten dat je het bij je had.
Ik liep de slaapzaal uit en ik werd begroet door Miku, de kat van Kohaku.
Ik negeerde haar en liep naar een grote bank toe, die bij een enorme boekenkast stond.
Ik liep de titels af en zocht naar een boek over toverdranken.
Ik had er een en ging lezen.

Toen het half 9 was ging de bel dat we naar de eerste les moesten gaan.
Ik pakte mijn tas, die ik had ingepakt in de tussentijd en liep de leerlingenkamer uit.
Het was een enorm kabaal op de gangen!
Alle leerlingen liepen naar hun lokaal toe.
En de meeste leerlingen liepen in groepjes.
Ik liep helemaal alleen en daar voelde ik me niet echt prettig bij.
Ik zocht Kohaku en Ravyn, de twee meisjes waar ik als enige een beetje contace mee had.
Ik vond ze en we liepen samen naar de kerker van Professor Snape.
Ik ging zitten. Met aan mijn rechterkant Kohaku en aan mijn linkerkand Ravyn, die ongelofelijk stil was.
Ik keek de klas door en zag dat we dit samen met de Hufflepuffers hadden.
Ik zuchtte... nu zat ik niet bij Cara bij mijn eerste uur!
Wat zou zij nu hebben?
Professor Snape begon zijn les.
Ik kon het redelijk goed bijhouden. want ik had heel het boek uitgelezen wat ik daarstraks gelezen had.
Het klopte alleen wel dat hij ongelofelijk streng was!
Als iemand het niet goed had trok hij heel de tijd punten af bij de afdeling waar diegene bijzat.

Midden in de les kwam er iemand de klas binnen.
Het was dezelfde jongen tegen wie in vandaag opgelopen was.
"Meneer Weasley. Wat komt u hier doen?" vroeg Snape met een donkere stem.
"Ik moest van Mvr Pomfrey zeggen dat het antiserum tegen botbreuken op is, en dat ze graag nieuwe wilt hebben." zei de jongen met rood haar.
Ik bleef naar hem kijken, tot hij me opmerkte.
"Hey." zei hij weer met dezelfde glimlach en hij zwaaide maar me.
Professor Snape gaf hem een flesje en de jongen rende weer weg.

"Wie was dat!?" vroeg Kohaku, alleen Snape sloeg hard op haar tafel en ze zei de rest van de les helemaal niets meer.








to be continued...