001

Kerstmis was voor mij altijd al de mooiste tijd van het jaar geweest. Maar drie jaar geleden werd het officieel. Toen leerde ik Adrian kennen. Hij stond opeens naast me in de supermarkt en hij is nooit meer weggegaan. 'Rosie, lieverd, word eens wakker. Je moeder heeft me binnengelaten. Vind je niet erg toch?'
'Hmm, wat? Oh neen, natuurlijk niet! Je bent er, dat is het belangrijkste!'
'Ik heb iets voor je, want vandaag is namelijk speciaal, weet je?'
'Tuurlijk slimpie! Vandaag kennen we elkaar drie jaar! Hoe zou ik dat ooit kunnen vergeten!?'
'Haha, ik dacht al zoiets' grijnsde hij en toverde een doosje tevoorschijn.
Mijn adem stokte in mijn keel.. Hij ging toch niet.. We waren nog maar zeventien!
'Heej, doe effe rustig schat' ,lachte hij, 'dit is geen verlovingsring hoor.'
Mijn hart kwam weer op gang. Tuurlijk Rose, zo slim ben je wel. Denken dat hij een aanzoek zou doen, gestoord wijf.
Aarzelend stak ik mijn hand uit om het doosje te pakken, maar Adrian verstoorde m'n gedachten.
'Hee schat' zei hij zo serieus mogelijk 'zo meteen bijt het je' en ik keek hem vreemd aan waarop hij in lachen uitbarstte.
'Hallooow slaapkopje, doe maar gewoon open' hikte hij.
Ik deed wat hij zei en mijn mond viel open.
Adrian werd direct terug serieus. 'Hoe vind je hem?', het enigste wat ik kon doen was knikken. 'Vind je 'm mooi?', en ik bleef maar knikken.
'Je vind 'm mooi', glunderde hij. Uiteindelijk deed ik mijn mond open om iets te zeggen.
'Hij is prachtig! Het is ongelooflijk prachtig! Dit is zonder twijfel de mooiste ring die ik ooit al heb gezien!'
'Fijn dat je 'm mooi vind liefje, maar er staat nog iets in gegraveerd:

R&A * 25-12 FOREVER MINE

Ik kreeg spontaan de tranen in mijn ogen. 'Hé, huil je nu?' vroeg Adrian.
'Ja, dit is gewoon het mooiste dat iemand ooit voor me gedaan heeft.'
'Het is niets hoor schat, want weetje, you're FOREVER MINE