120~

Nicole PoV

Laura kwam binnengestormd, helemaal nat, zonder spullen, haar auto was er niet, en ze was duidelijk heel erg overstuur. 'Wat is..' ze stormde naar boven voor ik mijn zin had kunnen afmaken. ik hoorde het water in de douche lopen. Was er iets gebeurd? Ik belde Georg voor een back-up. Ruzie met Thalia dan, Tom had haar thuisgebracht, hij zou straks met haar spullen komen.. ik kon al raden wat er stond te gebeuren. Ze zou nu eerst een halfuur in de douche staan wenen, in de hoop haar tranen weg te spoelen, en de hoop dat niemand ziet dat ze huilt. Omdat ze haar nog sterk houd, maar ze weet ook wel wat er komt. Dus zou ze haar pyjama al aandoen en op haar bed gaan liggen. Tot dan moest ik wegblijven, pas als ze in haar bed gekropen was, mocht ik ten tonele verschijnen. Ik zuchtte, ik denk dat dit een van de ergste dingen was die je als moeder kon tegenkomen. Alyona wist dat ik voor een tijd boven zou blijven, maar ze wist niet wat Laura en ik in haar kamer zouden doen. Laura lag op haar bed, zoals verwacht. er waren tranen op haar wangen. ik kwam naast haar zitten, en het duurde niet lang voor ze haar hoofd op mijn schoot kwam leggen. ik wreef over haar hoofd, haalde het haar uit haar gezicht. Ik probeerde haar te troosten, maar veel kon ik niet doen, het had geen zin. 'ik wou dat ik nooit geboren was.' zei ze zacht. ik hield haar in mijn armen. 'Je weet dat dat niet waar is; je hebt dingen genoeg om voor te leven.' zei ik voor ze iets ertussen kon zeggen. 'Nee, Thalia is boos op mij.. greg.. Tom doet raar.. hij is nog niets veranderd.' zei ze zacht. 'Zo zijn jongens eenmaal.' zei ik zachtjes. 'Dit is Toms schuld.' zei ze, ik haalde mijn schouders op. 'ALs jij dat denkt, dan zal dat wel zo zijn.' ze barstte weer in tranen uit.