Hoofdstuk 9

Rond een uur of twee gaan we de stad in, we hebben verder de hele ochtend op onze kamer gezeten en op het balkon gezeten. Dus nu echt even weg doet me goed! We lopen door de stad en de eerste winkel die we tegen komen duiken we in. Het is een winkel met van alles, van kleding tot shampoo en ga zo maar door. We zijn de winkel al snel weer uit, er is niks bijzonders daar binnen. Als we bijna de hele stad door zijn gelopen zien we nog een kledingwinkel. We besluiten om daar naar binnen te gaan. Het is rustig in de winkel, achterin staan drie meiden. Ze hebben zo ongeveer de zelfde leeftijd als ons. Chloe rent gelijk naar het deel van de winkel met broeken. Jessica, Lauren en ik lopen rustig achter haar aan. Nu word What Makes You Beautiful gedraaid, dat word keihard meezingen. Ik loop nu samen met Lauren nog wat verder de winkel in, richting de shirtjes. We zingen keihard mee. ‘Eigenlijk maakt het me niks uit dat mensen me nu horen zingen, ze kennen me toch niet’, zegt Lauren. Ik moet lachen, ze heeft gelijk. We horen dat de meiden die ook in de winkel zijn ook meezingen met What Makes You Beautiful. ‘Dat zijn vast ook wel fans, anders zingen ze niet zo enthousiast mee’, zeg ik tegen Lauren. Ze knikt. Dan hoor ik ze praten, ze praten Nederlands. De een heeft een plastic tasje van de hema in haar tas zitten, dus nu weet ik zeker dat ze echt Nederlands zijn. ‘Het zijn ook nog eens Nederlandse meiden’, zeg ik. Ik roep de andere meiden. Ik zeg het ook tegen Chloe en Jessica en samen besluiten we om even met ze te gaan praten. ‘Hoi!’, zeg ik enthousiast. Een van de meiden zegt heel vrolijk hoi terug. ‘Ja, we hoorden jullie praten en ook mee zingen met What Makes You Beautiful dus we dachten : dat zullen vast wel fans zijn’, vult Lauren me aan. ‘We zijn zeker weten fan, en niet zo’n beetje ook’, zegt een ander van de meiden en er verschijnt een glimlach op haar gezicht.