Hoofdstuk 8

Als we thuis zijn gaan we bijna meteen naar bed. Lauren is nog helemaal gek in haar hoofd, ze is hartstikke vrolijk en ze kan het nog steeds niet geloven dat ze Zayn heeft gezien. ‘Het is toch echt zo Lau, je staat ook nog met hem op de foto. Je hebt mega lang met hem geknuffeld, dus het is echt zo.’ We praten nog even door maar vallen al snel in de slaap. De volgende ochtend word ik om negen uur wakker. Ik zie dat Lauren al uit bed is, die is op de badkamer. Ik loop naar de kamer van de andere meiden, die zijn ook al wakker. Ik kleed me snel aan, borstel mijn haar, doe wat make-up op. Ik roep Lauren dat we zo gaan ontbijten, en een minuut later komt ook zij uit de badkamer. ‘Ik heb echt vreselijk geslapen vannacht. Ik lag constant te dromen over de jongens en…’ Lauren onderbreekt me. ‘Daar slaap je toch juist goed door?’ Ik grinnik: ‘Ja natuurlijk wel, maar ik kon gewoon ook niet slapen. Nog steeds lag ik te veel na te denken over wat er gisteren allemaal is gebeurd. Het is allemaal zo raar dat we ze hebben ontmoet, maar tegelijkertijd ook zo geweldig.’ Chloe klopt op onze deur, ik pak de sleutel en we lopen de kamer uit. Samen lopen we naar de ontbijtzaal. ‘En, goed geslapen?’ vraag ik aan Chloe en Jessica. ‘Zeker weten, gedroomd over de jongens dus dat is altijd goed’, zegt Jessica. Ze zucht diep. ‘Vreselijk zo’n kraakstem, dat heb ik altijd als ik net wakker ben.’ We moeten nu allemaal lachen. ‘Je overleeft het wel Jess’, stel ik haar gerust. Als we de trap aflopen schreeuwt Chloe keihard shit. ‘Wat is er?’ ‘Nou, ik ben de sleutel vergeten, hij zit nog in de deur.’ Lauren schiet in de lach: ‘Zo’n ramp is dat toch niet? Ze nemen hoogstens je spullen mee.’ Chloe sprint weer naar boven. Ik loop lachend met Lauren en Jessica naar beneden. Het is zo grappig aan Chloe dat ze altijd zo hysterisch kan doen. Niemand zal toch in die twee minuten dat we nog maar weg waren iets meenemen uit die kamer.