Hoofdstuk 4

Harry en Liam knielen naast me neer. ‘Ehm, wat zijn jullie van plan?’ vraag ik, terwijl ik bang om me heen kijk. ‘We zetten je op de eerste de beste stoel neer, want je ligt hier nu zo op de grond’, zegt Harry. ‘Denken jullie dat jullie mij kunnen houden dan?’ vraag ik en ik kijk de jongens vragend aan. Liam moet lachen. ‘Natuurlijk, en anders hebben we nog drie anderen die altijd kunnen helpen’. Zayn, Louis en Niall komen net aangelopen. ‘Wat is hier allemaal aan de hand?’ Niall kijkt verbaasd van mij, naar Jessica, naar Harry, naar Liam en dan weer het hele rijtje terug. Jessica en ik schoten op het zelfde moment in de lach. Het was gewoon zo’n leuk gezicht wat voor gezichtje Niall opzette. ‘Oh, ze is gevallen. Verder niks aan de hand. Zeg, hoe heet je eigenlijk?’ vraagt Harry aan mij terwijl hij zijn hoofd van Niall naar mij draait. ‘Emma’, zeg ik zacht. Harry glimlacht lief: ‘Mooie naam’. Ik voel dat ik bloos en zeg dankjewel tegen Harry. Dan zegt Liam iets tegen Louis, Zayn, Niall en Harry. Ik heb geen idee wat, want hij zegt het heel zacht. Dan ineens pakken Harry en Liam mij op. ‘Wat doen jullie nou dan?’ Ik schiet gelijk in de lach. Ze dragen me naar de bank die in de hal staat. Op dat moment komen ook Chloe en Lauren er ook aan. ‘WAT? ZIJN DIT ZAYN, LIAM, HARRY, NIALL EN LOUIS? DAT KAN NIET’, gilt Lauren keihard. De jongens schieten in de lach, en doordat Niall zo hard lacht kunnen Jessica en ik onze lach ook niet meer inhouden. Lauren en Chloe kunnen hun ogen niet geloven, dat kan ik eigenlijk ook nog steeds niet. Ik kan me niet voorstellen dat de jongens nou voor me staan, en dat Harry en Liam mij net hebben opgetild. Het lijkt wel alsof ik droom…