Hoofdstuk 1.1

Ik loop door de gangen van de school. De dag begint. Vele leerlingen kijken me aan, eigenlijk iedereen. Sommige staan stil en proberen mijn ogen te vinden. Maar niemand gun ik een blik. Ik heb een net licht blauw colbertje aan met daar onder een wit t-shirt. Een beige iets wat lage kruis broek en daaronder witte All Stars. Zoals altijd zie ik er smaakvol uit. Ik loop richting het klaslokaal waar mijn nieuwe klas zich bevind. Het is erg warrig op school, iedereen loopt druk heen en weer en overal hoor ik het onderwerp. ''Mevrouw Walting'' Uit de gesprekken is ze overleden, gister na vier uur is ze dood aangetroffen. Het schijnt dat ze een hartaanval heeft gekregen. Ik weet dat als ik straks de klas in kom, dat ze het over haar gaan hebben met mij. Omdat iedereen weet dat ik de laatste ben die haar heeft gesproken. De leraren tenminste, die wisten dat zij een gesprek had met een nieuwe leerling. Meestal kan er niet zomaar een nieuwe leerling in de klas worden geplaatst. Maar daar heeft mevrouw Walting voor gezorgd dat het wel kan. Haar laatste handeling. De bel is al vijf minuten geleden gegaan, daarom dat het zo druk is in de gangen, iedereen rent naar ze les. Behalve ik, ik loop rustig. Ik trek de deur van het klaslokaal open. Het gepraat van de lerares die voor de klas staat stopt. Het is doodstil in de klas en alle ogen zijn op mij gericht. Ik kijk kort de klas door en laat dan me blik rusten op de lerares. Ze slikt eerst even en perst dan een glimlach rondom haar lippen. ''Hallo, jij bent zeker Jip Moore ?'' Vraagt ze meteen. Ik knik van ja en glimlach dan terug. Ze loopt op me af en steekt der hand uit, met een vriendelijke glimlach en grote ogen kijkt ze mij aan. ''Aangenaam, Elisabeth Tukker.'' Ik schud haar hand kort en stel mezelf dan voor. 'Aangenaam.' Zeg ik zacht. ''Wat heb je mooie ogen Jip.'' Valt der op. Ik grinnik wat verlegen. Ik wil gaan zitten en loop al naar een plaats achteraan. Raar dat daar niemand anders wilt zitten. ''Nee, wacht maar even.'' Houdt de lerares mij tegen. Ik loop ween paar stapjes achteruit waardoor vele leerlingen beginnen te grinniken en glimlachen. ''We hadden het net over mevrouw Walting..'' Ik knik en haal me glimlach maar van me gezicht af. 'Mevrouw Walting, Mariah Walting ? Ik zat gisteren bij haar.. voor het invullen van me school formulier.' De lerares kijkt me met grote ogen aan en zegt meteen. ''Ga verder.'' Ik weet eigenlijk niet wat ik moet vertellen erover, maar om indruk te maken ga ik maar verder zoals ze vraagt. 'Het was een vrij kort gesprek, alleen over het formulier en toen ben ik naar huis gegaan.' De klas luistert ademloos naar mij, terwijl ik subtiel het vertel. ''Zoals je misschien heb gezien is het een puinhoop op school, sommige leraren zijn thuis gebleven, dus er zijn veel lessen uitgevallen. Maar vertel anders wat over jezelf Jip, dan laten we dit achterwegen.'' Ik knik langzaam en glimlach dan wat charmant. 'Wat wilt u precies weten ?' Vraag ik met een zachte stem. De lerares komt op me afgelopen en begint dan. ''Nou, waar je vandaan komt, hoe oud je bent, waar én met wie je woont ? Of je broertjes en zusjes heb ?'' Ik knik langzaam en kijk de klas dan weer in. Iedereen kijkt mij met verwachting's volle ogen aan. Dan steekt ineen een meisje der vinger op. ''Oh, ja Emily ?'' Ze kijkt dood serieus wanneer ze vraagt. ''Heb je een vriendin ?'' Ik knik van nee en kijk dan de lerares aan. ''Vertel Jip.'' Ik begin dan te vertellen, hoe ongemakkelijk ik ook alles verteld - en best saai - zou je een paperclip kunnen horen vallen in de momenten wanneer ik even niks zeg. ''Dankjewel Jip, ga maar zitten.'' Ik knik en loop naar het plaatsje achteraan, meteen als ik voorbij loop hoor ik de leerlingen smoezelen. ''Je ruikt echt lekker.'' Maakt dat zelfde meisje - Emliy - de opmerking. Vele schieten in de lach, dat ze dat durft te zeggen.. Als ik ga zitten kijk ik naar het meisje naast me. Ze kijkt me aan zoals nog nooit iemand op het eerste gezicht naar me heeft gekekem. Meteen bang. Ik frons er een beetje door en vraag zachtjes. 'Gaat het ?' Het meisje kijkt dan snel naar der boeken en zegt niks tegen mij. Ik kijkt zelf er wat geschrokken van, iedereen kijkt mij àltijd aan alsof ze een engel zien. En zij .. Zij niet ? Hoe durft ze !? 'Welke bladzijde zijn we ?' Vraag ik dan om te kijken of ze dan misschien wel reageert. Want dit gedrag wat ze vertoond heeft nog nooit iemand aan mij vertoond. Ik kijk naar der ogen, maar ze zegt niks. Ik kijk naar der boek die opengeslagen staat op bladzijde zestig. Ik blader er snel naar toe en kijk dan goed naar de spullen die ze heeft op tafel, maar dan valt me iets op. Ze zit verder weg van me. Ik zie dat ze der stoel een beetje optilt en meer tegen de muur aanzet. Oké.. Terwijl de lerares een uitleg geeft let ik niet op. Ik ben helemaal verward. Hoe kan ze geen woord tegen me zeggen ? Hoe kan ze niet naar me kijken ? Hoe kan het dat ze niet versteld staat van hoe ik eruit zie ? Allemaal vragen gaan door me hoofd heen. Ik kijk dan goed naar der, ze heeft chocolade lang bruin haar, aan de zijkant te zien van haar heeft ze fel groene ogen. 'Waarom praat je niet tegen me ?' Vraag ik dan maar, ze kijkt me dan aan. Aan de zijkant van der groene iris heeft ze een duidelijke zwarte rand - wat er overigens prachtig uitziet.- Haar lippen scheiden zich als ze met een fluwelen stem zegt, ''Je hoort niet in deze wereld thuis.''