Hoofdstuk 20: De schim op het terrein

Nele POV
Bellatrix ging naar boven en ik wilde haar net volgen toen ik twee handen op mijn schouders voelde. Ik schrok en draaide me meteen om. ‘Hey liefje, ik heb je gemist. Waar heb je gezeten? Toch geen stoute dingen gedaan, hoop ik?’ ‘Lucius, wat…?’ ‘Nele, we zijn nu al een tijdje samen en ik had eigenlijk gedacht dat je deze relatie serieuzer zou nemen…’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘We hebben nog bijna niets gedaan samen, en ik wacht nog steeds op de eerste kus.’ ‘oké.. We kunnen morgen samen picknicken aan het meer. Een beetje afgezonderd, en wie weet krijg je dan die kus…’ ‘Maar waarom niet nu?’ ‘Omdat jij moet leren geduldig zijn’ ik knipoogde naar hem n liep de trap op naar de slaapzaal.
‘Hey, waar was jij?’ ‘Lucius..’ ‘Ahzo, wat was er?’ ‘Hij was een beetje boos omdat we zo weinig doen samen, dus morgen gaan we picknicken.’ ‘Oh oké, veel plezier dan morgen.’ Ik deed snel mijn pyjama aan en ging in bed liggen, maar hoewel ik vrij moe was, kon ik niet meteen slapen. Dus Lucius wou een kus? Een echte kus dan, niet zoals op de trein… Ik was best zenuwachtig. Hoe weet ik nou of ik het wel goed doe? Ik wil niet afgaan bij hem. Na een tijdje piekeren besloot ik om er morgen met Bellatrix over te praten en niet veel later viel ik in een diepe slaap.

Bellatrix POV
Ik hoorde Nele nog woelen in haar bed en wou dat ik in haar hoofd kon kijken. Waar kon zij nu over piekeren? Ik bedoel, zij kan nog gewoon een vriendje hebben en kussen en van hem houden… Zou ik dat heel mijn leven missen door wat er gebeurd is? ik weet het niet. Aan de ene kant hoop ik van niet, maar aan de andere kant kan ik dan ook niet meer gekwetst worden en misschien is dat wel beter, voor mij, en voor de mensen rondom mij. Want ik had al gemerkt dat ik vaak “explodeer” als ik gekwetst word en vaak doe ik dan onbewust anderen pijn, en ik bedoel fysiek, niet psychologisch. Zoals toen met de eerste vliegles, al was dat misschien niet helemaal onbewust… Hoewel, ik wist toch niet welke spreuk ik gebruikt had..? Misschien, heel misschien voelde ik wel een heel klein ietsje voor Rodolphus, hij was knap, lief, slim, grappig, galant, charmant en… kwetsbaar. En laat dat nou net het probleem zijn. Uiteindelijk zou ik hem toch alleen maar kwetsen. Ik zou niet kunnen voldoen aan zijn wensen, ik zou hem niet gelukkig kunnen maken en hij zou mij verliezen en dat zou hem kwetsen… Nee, het kan niets worden tussen ons, ik mag het niet laten gebeuren. Dat is het beste voor ons en vooral voor hem. Ik zou wel misschien proberen vrienden te blijven, maar dat zijn zorgen voor later… Nu nog niet, ik ben er nog niet klaar voor, op dit moment.
Ik stond op en liep naar het raam, op het vensterbank stond een kruik met water en enkele bekers. Ik vulde er een en keek eens rond. Het maanlicht scheen de kamer binnen en verlichte Nele’s gezicht, die was nu vredig aan het slapen. Ik keek naar buiten; op het terrein zag ik een schim die zich snel voortbewoog, maar aangezien mijn vermoeidheid, kon het natuurlijk ook verbeelding of gezichtsbedrog zijn geweest. Ik zette mijn beker terug weg en wou terug naar mijn bed gaan toen mijn oog op het lege bed van Aurora viel. Ik keek nog eens naar buiten; zou het…? Nee, dat kan niet… Ik ga er gewoon nu niet over nadenken, misschien ligt ze gewoon in de ziekenzaal of zo. Ik ging in mijn bed liggen en binnen een paar tellen viel ik in een diepe slaap.
‘Bellatrix, wakker worden’ ‘Mmmh, ik ben moe!’ ‘Sta toch maar op! De les begint straks’ ‘Laat me met rust… Wil slapen…’ ‘Aguamenti!’ ‘WTF?! Dit zet ik je betaald!’ ‘Nu ben je tenminste wakker *big smile* en nu ga ik lopen, denk ik’ ‘Nele! Terug…komen, hier, nu!’ ‘Ik zie je bij het ontbijt, Bella.’ Grrr, die meid hé! Waarom had ik haar ook weer gekozen als beste vriendin? Anyway, ik moest me maar eens aankleden… Ik moest plots aan Aurora denken, waarom? Ik denk dat ik over haar gedroomd heb of zo… Ach ja, ik begin maar eens; haar droogblazen, bed ook maar ineens, aankleden, tanden poetsen en op naar het ontbijt. Ik wilde net om de hoek wandelen toen Nele me de pas afsneed. ‘Bella! Ik denk net ergens aan, ik zit met een probleem; Lucius wil straks een eerste kus…’ ‘Eerste? Jullie hebben al zo vaak gekust.’ ‘Nee, ik bedoel een echte.’ ‘Oh oké, wat is het probleem dan, heb je gisteren look gegeten of zo?’ ‘Nee, maar ik weet toch helemaal niet hoe dat moet? Wat als ik er niets van kan?’ ‘Maar hij heeft dat toch ook nog nooit gedaan? Misschien kan hij het helemaal niet en kwijlt hij je helemaal onder, haha’ ‘Bella, serieus!’ ‘Oké, oké, ik kan je helpen, maar dat vertel je tegen niemand!’ ‘Hoe dan?’ ‘Ik heb van die tienertijdschriften, daar staan soms wel interessante dingen in, maar ook een heleboel relatie bla-bla. Maar onthoud goed, als ik er achter kom dat je tegen iemand verteld hebt dat ik die dingen lees, vermoord ik je, persoonlijk!’ ‘Ik beloof je dat ik het tegen niemand zeg.’ ‘Goed, na het eten zal ik je ze geven. Maak je nu maar niet te druk, het komt wel goed..’ ‘Oké, bedankt Bellatrix’
Aan de ontbijttafel zaten we ook weer met iets vervelend; Lucius wou natuurlijk bij Nele zitten, maar waar Lucius was, was Rodolphus en daar wou ik nu net niet bij zitten. Uiteindelijk ging ik dan maar bij Aurora zitten, die er trouwens behoorlijk moe uitzag. ‘Hé Aurora, hoe gaat het ermee? Ik heb gisteren over jou gedroomd, best raar hé?’ ‘Hej Bella’ antwoordde ze met schorre stem ‘Ja, inderdaad vrij vreemd. Over wat ging het?’ ‘Jij liep ’s nachts over het terrein, maar ik wist niet waarom en je ging heel snel en toen liep je zomaar in je eentje het verboden bos in, stel je voor, je moet wel goed gek zijn als je dat echt zou doen, hé?’ ‘Wow, jij hebt vreemde dromen… Oh, ik bedenk me ineens dat ik nog een afspraak heb met professor Perkamentus.’ ‘Oh oké, tot in de les dan maar.’ ‘Ja, tot straks.’ ‘Ben je zeker dat je dat gedroomd hebt, want dat meisje werd nogal bleek toen je dat zei.’ Ik keek vragend opzij ‘Ariana Simms, ik zit in de derde.’ ‘Oh hoi, ik ben Bellatrix Zwarts, ik zit in het eerste, maar dat weet je waarschijnlijk al.’ ‘Ja, jij was het meisje dat tegen de sorteerhoed schreeuwde. Zwarts, dus jij bent het zusje van Andromeda…’ ‘Ken je haar?’ ‘Ja, een bazige braverik, als je ’t mij vraagt. Sorry dat ik het zo zeg…’ ‘Nee, je hebt helemaal gelijk, zo zie ik haar ook’ ‘Oh, leuk om te weten.’ ‘Zeg eens, wat zei je daarnet over Aurora?’ ‘Is dat het meisje dat eerst bij jou zat?’ ‘Ja, inderdaad’ ‘Het leek wel of ze iets verborg… Ken je haar goed?’ ‘Nee niet echt, waarom?’ ‘Gewoon, zeg wat doe jij tijdens de middagpauze?’ ‘Niets, mijn beste vriendin gaat picknicken met haar vriendje dus…’ ‘Heb je zin in wat plezier? Mijn beste vriendin ligt in de ziekenzaal en anders verveel ik me dood.’ ‘Ja tuurlijk! Heb je iets in gedachten?’ ‘Ja, maar dat zie je straks wel…’ ‘Hé, dat is zo oneerlijk! Nu maak je me nieuwsgierig!’ ‘Leg je er maar bij neer, want ik zeg het niet! Om 12 u bij de trappen, goed?’ ‘Oké, tot straks!’ ‘Doei’