Hoofdstuk 1

‘Echt, hoe kan ik jullie ooit bedanken? Pap en mam, dit betekent serieus zoveel voor me.’ Mijn vader lacht. ‘Ga nou maar, deze paar weken zullen je goed doen.’ Ik stap de auto in, waar Chloe, Jessica en Lauren al op me zitten te wachten. ‘Emma, heb jij er ook al zoveel zin in?’ vraagt Jessica terwijl ze helemaal op het puntje van de stoel zit. ‘Ik heb nu al twee nachten niet geslapen, ik kan het gewoon nog steeds niet geloven dat we ze gaan zien.’ Ik weet niet waarom, maar om de een of andere reden zit ik helemaal te trillen. Lauren ziet dat en vraagt of het wel gaat. Ik knik, ik zou niet weten wat er met me aan de hand zou moeten zijn. ‘Zijn vast de zenuwen’, zeg ik dus maar en ik grinnik. We moeten een uur en driekwartier in de auto, naar het vliegveld in Amsterdam. Vanaf daar was het makkelijker om te vliegen dan vanuit Antwerpen. Chloe zet What Makes You Beautiful aan, en we beginnen alle vier mee te zingen. Ach, het is misschien saai om lang in de auto te zitten maar met Lauren, Chloe en Jessica is het altijd leuk. ‘Ik kan nog steeds niet geloven dat ik Zayn gewoon ga zien, echt niet’. Het hele gezicht van Lauren klaart op als ze dat zegt. ‘Ik ook niet, ik kan het niet geloven dat ik Harry en de andere jongens in het echt ga zien. Het is gewoon een droom dat uitkomt’, zeg ik. En ook op mijn gezicht verschijnt een hele grote glimlach. ‘En dan zitten we ook nog eens drie weken in Engeland. Dus dan kunnen we, als we geluk hebben de jongens wel vaker dan één keer zien.’