A ranger/traitor 27

Daarna haalde Will nog twee messen tevoorschijn. Miko keek er nogal beteuterd naar. Hij had geen flauw idee wat hij met die twee dingentjes zou moeten doen, als hij al een boog had en de vaardigheden van een grijze jager. Will zag hem kijken.
“Het zijn niet bepaald zwaarden, zul je denken, maar ze zijn onontbeerlijk om in leven te blijven als grijze jager.”
“We hebben onze bogen toch”, flapte Miko eruit. Will glimlachte, maar stopte daar meteen weer mee. Tegelijkertijd voelde Miko een vlijmscherpe punt tegen zijn buik. Geschrokken hield hij zijn adem in.
“Heb je nu wat aan een boog, zelfs als je nooit mist en bliksemsnel een pijl kunt trekken?” vroeg Will op dwingende toon. Miko schudde angstig zijn hoofd, maar raapte toen zijn moed bij elkaar.
“Maar ik krijg zo toch ook de kans niet om een mes te trekken?” Will knikte goedkeurend, maar haalde het mes nog niet weg. Plots verstarde hij en leek hij te gespannen te luisteren naar de geluiden om hem heen. Miko sprong haastig weg.
“Goed, ik snap het. Nu zou ik het wel kunnen doen, maar een boog spannen lukt nog steeds niet.”
“Inderdaad, maar nu wil je waarschijnlijk weten waarom we geen zwaard dragen? Want dat heb je toch even snel in je hand.” Miko knikte.
“Waarom denk je?” vroeg Will. Miko pijnigde zijn hersens. Misschien omdat het er twee waren? Nee, want je kon evengoed twee zwaarden dragen. Plots kwam zijn eerste kennismaking met de grijze jager hem weer voor de geest. Hij zag het mes dat zich in een balk vlakbij hem boorde weer glashelder voor zich.
“Om ermee te kunnen gooien”, besloot hij.
“Inderdaad”, knikte Will “en dan komen we nu aan bij het belangrijkste wat een grijze jager nodig heeft. Zonder dat kan hij maar beter boerenknecht worden, want zonder dat kan ons werk niet naar behoren worden uitgevoerd. Enig idee wat het is?” Miko dacht na. Het allerbelangrijkste voor een jager?
“Onhoorbaar en onzichtbaar sluipen?” opperde hij voorzichtig. Will schudde zijn hoofd:
“Dat is handig net zoals boogschieten en messen werpen, maar niet het belangrijkste.”
“Het is niet iets dat ik je kan geven of dat je kunt leren”, zei Will. Het maakte het er niet gemakkelijker op vond Miko. Je kon het niet geven… Een wapen was het dus al niet. Je kon het niet leren… Vaardigheden zoals paardrijden vielen dus ook al af. Wat was er zo noodzakelijk voor een grijze jager? Als hij het niet kon krijgen of leren, moest hij het al hebben, anders had Will hem niet als leerling aangenomen. Wat kon het zijn?


Oké wie kan het raden? Miko in het volgende deeltje en jullie? nu?