Dag 5: bloed

Een gil. Ik kijk om me heen en ik zie een onbekende vrouw op een afstand staan. Ze heeft een mes in heer handen. Dan haalt ze uit naar mij. Ze mist omdat ik wegduik. Mijn mes boort zich diep in haar borst. Ik trek mijn mes terug en het bloed sijpelt over mijn lijf. Dan dringt het tot me door, ik heb net iemand gedood!

ik open mijn ogen en hoor een schreeuw. Het duurt even voor het tot mij doordringt dat ik het zelf ben. Ik kijk door de deuropening van de hut. Daar zie ik een paar groene ogen naar me kijken. Ik heb niet eens de kans om te reageren voor de panter bovenop me zit. Ik wordt hard in mijn schouder gebeten voor Kinga’s speer de panter doorboort. Ik ben mijn leven weer aan Kinga verschuldigd. Het halve dorp komt naar de hut van Kinga en ziet de panter. Dan dringt het tot iedereen door waaraan de kop van de panter vastzit. Ieders blik gaat naar mijn schouder, waar de tanden van de panter nog steeds inzitten. Dan wordt het zwart.

Ik word nog eens wakker deze dag. Ik probeer mijn arm op te tillen om aan mijn gezicht te krabben als er een hevige pijnscheut door mijn schouder schiet. “Aaaaaaah!”, schreeuw ik uit. Pendwa staat gelijk naast me. Ik kijk naar mijn schouder en zie dan de enorme wond. Ik schrik me rot en Pendwa ziet het, ze probeert geruststellend te zeggen: “je arm hoeft er niet af”. Het heeft alleen het tegenovergestelde effect, ik weet nu hoe dichtbij ik was dat mijn arm eraf moest. Kinga zegt vanuit de deuropening: “dat wordt eventjes niet oefenen met de boog zeker”. Ik schiet samen met Kinga in de lach, ook al doet mijn schouder daardoor heel erg pijn.