Chapter Sixty-Four,

Elise's pov

'Hoezo heb ik geen idee? Wat heeft hij gedaan?' begin ik te stressen. 'Please, zeg iets.' Ik zie mijn vader de kamer uitlopen. Hij heeft een glimlach op zijn gezicht. Een niet-gemene glimlach... 'Pap?' zeg ik. Ik hoor Harry hard lachen en mijn vader doet mee. 'Je moest je gezicht eens zien! Pap?' Hij lacht nog harder. Ik kijk vragend naar Harry. 'Wat?' Hij houdt langzaam aan op met lachen. 'Je vader wilde me wel overhoren...' hij lacht weer. 'Ik was de vraag vergeten.' zegt mijn vader snel. 'Het was dan ook geen belangrijke vraag, denk ik.' 'IK SCHROK ME DOOD!' roep ik wanhopig. Dan begin ik te lachen. 'Pap, je bent gek.' 'Je weet van wie je het hebt.' zegt mn vader. 'Harry,' hoor ik iemand fluisteren. 'heb je het overleefd?' Dan zie ik Louis weer staan. 'Ja, Louis. Ik heb het overleefd. Succes bij Maya.' fluisterd Harry terug. 'Dankje.' zegt Louis en hij kruipt weg. Ik loop naar Harry en doe een arm over zijn schouders. 'Weet je,' begin ik zuchtend. 'je had me echt te pakken... Maar je krijgt het nog harder terug!' roep ik en ik loop weg.