Chapter Sixty-Three,

Elise's pov

'Hey.' zegt Harry en laat ons binnen en ik geef hem een kus. 'Doe dat even ergens anders.' hoor ik Louis roepen. Ik kijk om me heen en zie zijn hoofd uit de deur steken. 'Jij ook hallo.' lach ik. Mijn vader glimlacht. 'Euh, komt u verder.' zegt Harry onzeker. Mijn vader kijkt me gemeen lachend aan. 'Wat ga je doen?' vraag ik hem. Hij wiebelt met zijn wenkbrouwen en loopt de woonkamer in, Harry achterna. Ik volg snel en we gaan zitten. 'Willen jullie iets te drinken?' vraagt Harry. Mijn vader knikt gelijk. 'Koffie?' Harry knikt. 'Elise?' 'Nee dankje.' Harry loopt weg. 'Ik wil zo wel even een momentje alleen met hem.' zegt mn vader. 'Wat. Ga. Je. Doen?' vraag ik. 'Gewoon een paar leuke vragen stellen.' zegt hij als een engeltje. 'Ik vertrouw je niet.' zeg ik droog. Harry komt terug met koffie. 'Ah, lekker. Dankje.' Hij pakt een mok. 'Dus, hoe gaat het met de duizeligheid?' vraagt hij. 'Pap, dat heb ik je al verteld.' zeg ik zacht. Hij negeert me. 'Nou eh,, het gaat goed.' antwoord Harry. 'Die jongens hadden je flink te pakken.' zegt mijn vader alsof het eigenlijk niets was. 'Ik leef tenminste nog. En Elise ook.' zegt Harry, starend naar mij. Ik voelde dat ik bloosde. 'Elise?' zegt mijn vader op een manier van: dit-is-het-moment-dat-je-ons-even-alleen-laat-zodat-ik-hem-kan-ondervragen blik. Ik zucht en sta op. 'Ben zo terug.' ik kijk naar mijn vader, die vrolijk zit te grijnzen. 'Waag het.' zeg ik zacht, zodat hij het nog net kon horen. Ik open de deur en zie de jongens zitten. 'Ga een beetje afluisteren.' Ik doe de deur achter me dicht. Ik zucht en kom bij ze zitten. 'Kun je hier wat horen?' 'Niet echt. Soms een woord. Maar dat is het ook wel weer.' zegt Zayn, ik kon zien dat hij nogal nieuwgierig was. Ik hou mijn oor bij de deur. 'Dus... Gamela iebw protay Elise.' ik verst er dus nada van. Ik sta op. En ga op de trap zitten. 'Ben je niet neuwgierig?' vraagt Louis, die naast me komt zitten. 'Ben je gek, ik ga dood hier. Maar ik versta er toch niets van.' 'Das waar.' zegtt hij knikkend en loopt dan weer snel naar de deur. Nog geen minuut later vlucht iedereen bij de deur weg. Hij gaat open en ik zie Harry. Emotieloos. 'Was het zo erg?' vraag ik. Hij kijkt me aan. 'Je hebt geen idee.'