*17*

Harry legt me voorzichtig neer op de bank en wil net Niall om een washandje en water sturen als Niall het net naast hem neerzet. Harry glimlacht even dankbaar naar zijn vriend en pakt daarna het washandje. 'Ik heb het verband!' roept Zayn die halfstruikelend de trap af komt rennen. Voorzichtig dept Harry eerst het bloed rondom de wond weg. Liam komt aan de andere kant naast me staan en pakt mijn hand vast. 'Knijp maar als het pijn doet', zegt hij lief. Ik glimlach onzeker naar hem en knijp meteen hard in zijn hand als het koude washandje op de wond landt. Harry zijn gezicht vertrekt ook, alsof hij mijn pijn kan voelen. Liam vervoert zich niet, terwijl ik in zijn hand blijf knijpen, terwijl Harry het verder schoonmaakt. Ik bijt zo hard op mijn wang, dat ik een straaltje bloed door mijn droge mond voel glijden. Een metaalachtig vies smaakje stateren mijn smaakpupillen.
Eindelijk is Harry klaar met schoonmaken en laat ik voorzichtig Liam zijn hand los. Hij wrijft er even over, maar zegt er verder niets van. Ik kijk naar mijn been en zie dat het opzich best meevalt. 'Je hebt geluk gehad', is Louis zijn conclusie. Ik knik en blijf naar mijn been staren. Wat als ik nog onder de douche had gestaan? Ik was er tenslotte nog maar een paar enkele seconde onderuit gestapt. Ik had de douche gezien en als ik daar nog had gestaan, dan had er wel wat meer dan alleen mijn been onder de boomstam gelegen.
'Denk je dat het genoeg is als het alleen verbinden?' Vraagt Harry aan Liam. Op de een of andere manier vragen ze dit soort dingen altijd aan Liam, terwijl hij degene is die een technische muziek opleiding heeft gedaan. Waarschijnlijk kan hij gewoon slim over die dingen nadenken.
'Jodium erop en in het verband. Je moet je been voorlopig maar even omhoog houden', zegt Liam. 'Bedankt allebei', zeg ik dankbaar. Ik sla mijn ene arm om Liam zijn hals en de andere om die van Harry en trek ze naar me toe. Met een grote grijns geven ze me beide een knuffel. 'En wij dan?' vraagt een somber stemmetje. Ik kijk recht in de sombere ogen van Niall. 'Jullie ook', zeg ik, terwijl ik gebaar dat Louis, Zayn en Niall ook hun knuffel kunnen komen halen.

'Wat doen we verder?' Vraagt Louis. 'Die badkamer is niet meer toegankelijk, dus zullen ze die van ons moeten gebruiken', zegt Zayn met een blik op Niall. 'Is de kamer nog wel heel dan?' Vraag ik verbaasd. Harry knikt. 'Hoe kan dat nou weer? Heel die badkamer is vernield en de kamer is niet eens geraakt', zeg ik verontwaardigd. Liam haalt zijn schouders op, net als de rest. 'Weet je, ik heb het gevoel dat dit nog maar het begin is', zegt Niall opeens. 'Dat waren mijn gedachte ook', mompel ik depressief. 'Maar we komen er wel doorheen', zegt Zayn vastberaden. Hij steekt zijn hand naar voren en kijkt ons een voor een vragend aan. 'We komen er doorheen', zegt Louis vastberaden en hij legt zijn hand op die van Zayn. Niall kijkt hen grijnzend aan en legt, net als Liam, zijn hand erbovenop. Harry en ik kijken elkaar zwijgend aan, meer hebben we niet nodig. Ik weet waar hij aan terugdenkt. Hij heeft die woorden meerdere keren tegen mij gezegd en ik heb ze meerdere keren geloofd, net als nu. 'We komen er doorheen', zeg ik vastberaden. Ik leg mijn hand erboven op en voel hoe Harry zijn hand bovenop de mijne legt. Even gaan alle handen naar beneden en daarna omhoog en los. We kijken elkaar zwijgend aan, terwijl een vastberaden glimlach onze onzekere gezichten vult.
'Ik heb honger', zegt Niall opeens. Ik schiet in de lach, wat deels komt door de zenuwen die ik de afgelopen uren heb moeten inhouden. 'Ik ook', zegt Zayn beslist. 'Maak allebei een boterham, maar niet meer. We moeten zuinig zijn', zegt Liam streng. De jongens knikken braaf en verdwijnen naar de keuken.
'Ik ben moe', mompel ik slaperig. 'Ik zie het', zegt Louis. 'En bedankt', zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen. Louis kijkt me alleen maar met een domme grijns aan. 'Ik draag je wel', zegt Harry en hij legt zijn armen rond mijn schouder en in mijn knieholten. Hij tilt me op en loopt de trap op. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas en voel mijn ogen al dichtvallen. Toch blijf ik ze koppig openhouden, maar telkens vallen ze weer dicht. 'Ga maar slapen', fluistert hij, terwijl hij de kamerdeur voorzichtig opentrapt. 'Nee, ik wacht wel', mompel ik zachtjes. Langzaam en vermoeid kleed ik me om. 'Je moet je been omhoog houden', zegt Harry bezorgd, als ik in bed ga liggen. 'Nee hoor', zeg ik en ik voel hoe mijn ogen alweer sluiten. 'Jawel', zegt hij streng. 'Kom gewoon naast me liggen, houd me vast en fluister dat alles goed komt', zeg ik. Mijn mondhoeken krullen lichtjes omhoog, terwijl er een verliefde twinkeling in zijn ogen begint te fonkelen. Hij kleedt zich uit en gaat naast me liggen. Hij slaat zijn armen om mij heen en drukt me veilig tegen zijn warme borstkas. 'Alles komt goed, dat beloof ik', fluistert hij zacht.