6 months

Gespannen staar ik naar het scherm en schud mijn hoofd. 'Dit meen je toch niet!!' treurt Isabelle en klemt een kussen tegen zich aan.
'Niet Jamie!' en de eerste traantjes lopen naar onder. Jamie is dood aan de leukemie, en nu blijft Landon helemaal alleen achter. We nemen beiden een zakdoekje in de aanslag en Tom komt de kamer binnen. 'Toch niet weer hé!' zucht hij. Ik knik treurig en krijg medelijden.

'Dit is zo zielig! Stel je voor dat Bill dan..' Snel houdt ik mijn mond als hij de kamer inkomt. Hoe hij wandelt, hoe hij me aankijkt, hoe hij spreekt, stel je voor dat hij doodgaat aan kanker, ik zou het niet overleven. 'Bihill..' zeur ik en hijs mezelf omhoog uit de zetel. 'Blake, je hebt echt last van je emoties!' zegt hij lachend als ik mijn armen om hem heen sla. 'Niet waar...ik heb nooit gedacht over de mogelijk dat jij misschien...' hij begint te lachen en ik hou op met huilen. 'Ik hou van je..' pruil ik en hij drukt een kusje op mijn haren. 'Ik ook van jou en dat heb je me nu al tig keren verteld vandaag.' Ik zucht en zie Bentley binnenrennen. 'Mama!!' Hij komt namelijk net van de dokter. Met die 6 maanden oude baby's in mij, gaat hurken en buigen, zeer moeilijk maar toch doe ik het.

'Hey schat, ben je al wat beter?' en hijs hem puffend op. 'Liefje, laat hem toch op de grond staan.' kreunt Bill en legt een hand in zijn zijde. 'Nee.' zeg ik kort en kus Bentley's bolle wangetjes, die nog steeds gloeien. 'Ikke chocmek ajeblief?' fluistert hij, terwijl hij me lief aankijkt. 'Omdat je het zo lief vraagt lieverd.' en neem hem mee naar de keuken. Gister is de tweeling 2 jaar geworden en Simone is vorige maand opgenomen in het ziekenhuis. Ze heeft Robbe ter wereld gebracht, 3 weken te vroeg, dus die ligt tot morgen nog in de coveuse.

Het was best wel raar om te zien, maar hij is echt schattig! Bill en Tom waren verkocht als wat, om hun nieuwe broertje. Vorige week hebben ze een interview gedaan en is alles zowat uit de doeken. Nuja, de zwangerschappen binnen het huis zijn niet meer te verbergen. Ik moet nog zeker 3 maand hiermee rondhuppelen, Isabelle zou bijna moeten bevallen en Stephanie is gister bevallen. Het is allemaal wat chaos, maar het zal ons wel lukken in het nieuwe huis. Daar heeft Bill voor gezorgd.

Ik zet Bentley op de tafel en geef hem een brikje chocmelk aan. Tom tuurt hem met een vies gezicht aan, maar die drinkt vrolijk verder. 'Dit is zijn medicatie.' verklaart hij en geeft me een zakje. Een flesje siroop met een roze kleur komt tevoorschijn en hij maakt grijphandjes. 'Lekker, lekker!' Ik grinnik en vul een lepel. Daarna gaat hij vrolijk spelen en voel ik schopjes in mijn buik.

Ik trek een pijnlijk gezicht en leun tegen de kastjes aan. 'Schat?' Bill snelt naar me toe en legt meteen zijn hand op mijn buik. 'Het is niets erg..'
'Je kijkt pijnlijk liefje.' en neemt me mee naar de zetel. 'Hier neerzitten.' beveelt hij en ik zucht. 'Bill, ik zit al de hele dag, straks krijg ik een dikke kont.' Hij begint te lachen en het lijkt erop dat hij vast zit. Ik grijns en loop naar de trap. 'Wat ga jij doen?' zegt hij meteen alert.

'Wat werken in de kinderkamer.' zeg ik snel en loop omhoog. 'Blake!' roept hij kwaad, maar lachend loop ik door. 'De pijn is allang weg.' zeg ik actief en open de deur van de toekomstige kinderkamer. 'Jij gaat nu meteen weer naar beneden, je moet helemaal niet werken.' en grijpt mijn hand. 'Maar Bill..' zeur ik, hij legt een hand op mijn mond en streelt door mijn haren. 'Ik wil dat mijn vrouwtje nu naar haar man luistert.'
Hij kijkt me lief aan en ik laat mijn schouders zakken. 'Maar ik heb niets te doen.' Hij knuffelt me en ik sluit genietend mijn ogen.
'Je mag best iets doen, maar doe rustig aan, geen arbeid verrichten!' Ik knik en hij geeft me een zacht kusje. 'Omdat je het zo lief vraagt.' zeg ik en we lopen terug naar onderen. Simone komt terug thuis van het ziekenhuis en valt in de sofa. 'Ik ben dit niet gewent.' zucht ze vermoeid.


Ik lach en ga naast haar neerzitten. 'En?' vraagt ze terwijl ze me glimlachend aankijkt. 'Ik ben nog steeds gestraft.' mompel ik. 'Liefje, het is geen straf, ik wil enkel dat er niets gebeurt.' moeit Bill zich erin. 'Er gebeurt echt niets! Vorige keer kon ik zelf nog eens mooi gaan dweilen en..' begin ik. 'Oh, maar dat zal dit keer geen waar zijn!' zegt hij gemeen. 'Als je er niet bent, kun je het niet weten.' grijns ik. 'Vanaf morgen bind ik jou vast.' Verontwaardigd kijk ik hem aan. 'Dat mag je vergeten Kaulitz!' zeg ik boos. 'Dat zullen we nog wel eens zien.' lacht hij luchtig. 'Als je dat doet, dan...dan ...' ik kan niet meteen iets verzinnen en gaat hij m'n schouders masseren. Ik grom maar wat en probeer hem van me af te schudden.

'Die baby's gaan er nog uit vliegen, als je zo doorgaat.' Ik begin toch te lachen ook al wil ik niet. Max komt erin met Shawn, die net van school komen, doen ze sinds kort.

'Mam, kan ik morgen naar een verjaardagsfeestje?' vraagt hij meteen met een engelengezichtje. 'Als je papa helpt met het gras af te maaien.' zeg ik meteen. 'Ehm..Pardon?' abrupt houdt Bill op met masseren. Ik haal mijn schouders op. 'Als ik niets mag doen, zul jij het moeten doen Bill.' grijns ik. 'Ik ga dus niet het gras afmaaien!' zegt hij ontzet. 'Doe je wel, als mijn man beveel ik je nu te luisteren naar je zwangere vrouwtje.' zeg ik poeslief en Tom begint te lachen. 'Veel geluk daarmee!' lacht hij uitbundig, waarop Bill me geïrriteerd aankijkt. 'Dus het mag, als pap niet zo kinderachtig doet?' gaat Max verder. 'Ik doe niet kinderachtig!' roept hij meteen. 'Wat je zegt.' zucht Simone, die een dodelijke blik toegeworpen krijgt.


'Ja lieverd, van wie eigenlijk?' Hij grijnst en Shawn grinnikt. 'Mona.' zegt hij dromerig en wrijft in zijn handen. 'Je liefje?' vraagt Bill grijnzend. 'Nog niet, maar na morgen,...zit de kans erin.' en beweegt zijn wenkbrauwen. Ik kijk Tom zuchtend aan die zijn hoofd wegdraait. 'Hij imiteert mij enkel hoor!' klaagt hij. 'Nu nog een leuk cadeautje bemachtigen.' en staat op uit de zetel. 'Pap, breng me naar het meidenparadijs.' beveelt hij hem en trekt aan zijn hand. 'Alsjeblieft, liefste, knapste, leukste en grappigste papa van de hele wereld, het universum, de hele mensheid.' zegt hij geamuseerd. 'Jaja, al dat, alsjeblieft?' zegt hij met rollende ogen. Ik grinnik en hij trekt zijn ogen tot spleetjes.

'Pap, ik heb niet de hele dag de tijd hoor!' gromt hij en gritst de sleutels van de kast af. 'Hey!' roept hij meteen en trekt ze uit zijn handen. 'Jongeman, even geduld!' Gepikeerd zucht hij en kijkt op de klok. 'Pap, het sluit over zo'n halfuur!' roept hij uit en snel kijkt hij op de klok. 'Oké,oke, stresskip.' lacht hij.


Die nacht strompel ik weer neer de wc en geef over. Deze zwangerschap is totaal anders vergeleken met die van de jongens. Veel lastiger, volgens mij. Ik heb Bill ondertussen al verteld, dat het echt de laatste keer zal zijn! 2 keer een tweeling is al zwaar genoeg geweest! Ik poets m'n tanden en bekijk mijn bolle buik. Vergeleken met de rest van mijn lichaam steekt het wat af. Alles is zo fijn gebouwd en dan heb je die buik plots. Mijn haren moeten dringend een knipbeurt, want het wordt me echt veel te lang. Ik zucht en voel plots 2 armen om me heen. Met pretoogjes bekijkt hij me via de spiegel. Ik moet nog steeds wennen aan zijn blonde kapsel. Hij lijkt nu keihard op de tweeling nu hij zo blond en zonder make up ronddwarreld.

Hij plaatst een kusje in mijn hals en wrijft over mijn buik. 'Hoe gaat het met mijn 3 schatjes?' Ik grinnik en draai me om.
'Ze maken me misselijk.' Bill begin te lachen en kust me zacht, waarna hij z'n tong laat cirkelen. Ik begin te giechelen als hij zacht begint te kreunen en laat langzaam los. Hij streelt liefkozend mijn gezicht en zucht diep. 'Je bent ongelooflijk mooi als je zwanger bent, een echte mama.' Ik kijk hem verlegen aan. 'Echt?' Hij knikt en drukt een vlinderzacht kusje op m'n lippen. 'Je ziet er altijd beeldig uit, schat! Dus hou op met piekeren in die spiegel.' Ik wend mijn blik af naar de grond. 'Deed ik niet.' 'Liefje, ik ken je al langer dan je denkt, ik zie het als je iets dwarszit of niet bevalt.'

Ik leg mijn hoofd in zijn hals en knik. Hij kent me inderdaad als geen ander. 'Je weet toch wel dat ik van je hou hé?' Ik begin te lachen om zijn imitatie van mij en hij trekt me terug mee naar het bed. 'Slaapzacht kindjes.' Hij plaatst 2 kusjes op mijn buik en ik kijk maar vertedert toe.

'En nu een kusje voor de grootste prinses.' brabbel hij met getuite lippen. In zijn armen val ik langzaam in slaap, helemaal niet doorhebbend dat hij me lief zit aan te kijken terwijl ik slaap.