Proloog

[face=arial]Zeven was ik, nog te klein om veel te beseffen, te genieten.
Maar als ik terugkijk naar die tijd van het jong zijn, moet ik toegeven
dat ik in zekere zin wel gelééft heb. Onbewust, maar ik deed het wel.
Toch, hoe minder ik terugdenk aan vroeger, hoe waziger het wordt.
Ik zie de kleuren minder helder voor me. Ze beginnen een beetje op een waterijsje
te lijken. Die ronde met vele kleuren. Ik herinner me nog dat als ik er lang naar
staarde en het begonnen was met smelten, de kleuren zich mengden tot iets zwart of bruin.
Soms krijg ik dat gevoel. Maar het is groter, intenser. Ik word er zo hulpeloos van.