020.

In de bus hangt er een stilte tussen ons. Het is geen ongemakkelijke stilte. We zitten blijkbaar beiden een beetje in gedachten verzonken. Ik heb nog steeds geen idee waar we heen gaan. De bus waar we inzitten stopt letterlijk gewoon in heel West-Londen. “Kom we moeten hier eruit.” zegt Harry terwijl hij me een hand aanreikt en me uit de stoel optrekt. Als we buiten staan voor een groot gebouw herken ik nog niet precies waar we zijn. Pas als we naar binnen lopen valt het muntje. We gingen naar een ijsbaan. Ik kijk nogal verbaasd. “You likei t?” vraagt Harry een beetje onzeker als hij mijn verbaasde blik ziet. “Ja, maar ik wist helemaal nog niet dat het alweer geopend was?”zeg ik nog steeds verbaasd. “Sinds deze week weer.” zegt hij met een kleine grijns op mijn gezicht. We lopen naar de balie om te balie om schaatsen te huren. Beiden zeggen we onze maat en ik pak mijn portemonnee om betalen maar Harry houdt me tegen. Ik wil er tegenin gaan maar Harry legt zijn vinger op mijn lippen terwijl die “sstt, ik betaal. Punt uit.” zegt hij. Ik ben het er eigenlijk niet mee eens, maar het is wel lief bedoelt dus laat ik het er maar bij. We lopen samen richting het ijs waar we op een bankje de schaatsen aantrekken. “Dat je het weet, ik kan echt niet schaatsen.” zeg ik ietwat beschaamd terwijl ik naar de punten van mijn schaatsen kijk. “Don’t worry. Ik help je wel.” Zegt hij terwijl hij lacht. Ik kan het niet laten naar die prachtige rij witte tanden en stralende ogen te kijken. “Kom.” zegt hij en hij trekt me op. Wiebelend sta ik op mijn schaatsen. Al bij de derde ‘stap’ die ik zet glijd ik bijna weg. Harry vangt me op. Weer kan ik het niet laten in zijn prachtige ogen te kijken. Ze zijn vandaag niet groen maar een niet precies thuis te brengen kleur. Ik betrap mezelf erop dat ik staar en kijk blozend een andere kant op. Ik maak me los uit Harry’s greep, maar hou wel zijn hand vast en probeer weer een beetje te schaatsen. Ik kijk even rond op de schaatsbaan en zie dat er heel veel stelletjes zijn. Rondkijken had ik beter niet kunnen doen, want doordat ik niet meer op het schaatsen zelf let val ik weer om. “Au” zij ik terwijl ik met mijn kont op het ijs zit. “Hahaha, oke dat zag er echt supergrappig uit.” brengt Harry lachend uit. “Lach je me nou gewoon uit? Ik heb pijn ja!” zeg ik plagend. “Waarom zou ik jou uitlachen?” vraagt Harry me schijnheilig. Hij helpt me weer overeind en we schaatsen verder. Na een kwartiertje zijn mijn handen echt ijskoud geworden. “Ik wou dat ik handschoenen mee had genomen. Mijn handen zijn echt ijskoud” verzucht ik. “Wil je mijn handschoenen anders lenen?” stelt Harry liefjes voor. “Maar dan krijg jij koude handen.””Valt mee, ik val niet constant dus raken mijn handen ook niet het ijs en blijven ze dus warmer.” antwoord hij grijnzend terwijl hij zijn handschoenen uitdoet en ze aan mij geeft.
Ongeveer anderhalf uur later gaan we wat drinken in het restaurantje aan de ijsbaan. “Wat wil je drinken?””Warme chocomel met slagroom.” antwoord ik glimlachend op Harry’s vraag. Ik doe zijn handschoenen weer uit aangezien die hier in het restaurantje toch niet nodig zijn. “Thanks voor het lenen.” zeg ik een beetje verlegen. “No problem.” Weer zie ik die prachtige glimlach en mijn blik blijft daar ook hangen . Hij heeft niet door dat ik kijk aangezien er een serveerster net bij ons tafeltje staat om onze bestelling op te nemen. Als de serveerster weg is richt hij zich weer op mij. Snel doe ik net alsof ik hem net niet gewoon een paar minuten lang heb zitten aanstaren. Al denk ik dat hij het wel door heeft gehad.
We praten over van alles en nog wat. Over hoe X-Factor voor hem is, hoe toevallig het is dat we hier nu zitten door die ene zaterdag, over thuis. Eigenlijk praten we gewoon over van alles en nog wat. Af en toe voel ik dat ik wordt aangestaard en als ik dan zie dat Harry dat ook doe kijk ik snel blozend weg. In de tussentijd heeft Harry ook voorzichtig zijn handen op mijn handen, die op de tafel liggen, gelegd. Het stoort me niet echt dus ik laat het lekker zo.
De tijd vliegt echt voorbij en voor we het weten komt er een serveerster naar ons toe of we weg willen gaan want het restaurant en de schaatsbaan gaan sluiten.
Samen nemen we de bus weer naar het X-Factor huis. Als de bus daar stopt stappen we samen uit. We nemen afscheid en ik voel kort zijn lippen op de mijne. Het moment duurt naar mijn zin eigenlijk veel te kort. Maar om de een of andere reden laat ik het ook maar zo. Harry gaat het X-Factor huis binnen terwijl ik op de bus naar mijn eigen huis stap. In de bus pak ik mijn Iphone erbij en start ik twitter op. Just had a lovely evening. X tweet ik. Nog geen 5 minuten later heb ik van Nicole, Sarah en Olivia een smsje binnen over hoe het was. Ik antwoord naar Olivia en Sarah Ik zeg niks, jullie horen morgen alles, goodnight. Xxx en naar Nicole dat ik haar het zo snel mogelijk laat weten. Net als ik mijn Iphone wil opruimen licht het schermpje weer op. Een nieuwe mention op twitter zie ik staan. Ik open het. @LucyHallxx I also had a great evening (;. lees ik. Het is van Harry. Ik betrap mezelf erop dat er een soort ‘vrolijk’ gevoel door me heen gaat. Zou ik al zo snel voor hem vallen?