-Part three

Song

Samen met Hadley en Isla wandel ik een grote zaal binnen en overal staan er meisjes zoals ons, ook in uniform. Ze zijn allemaal druk tegen elkaar aan het praten en Hadley en Isla mengen zich meteen bij in hun gesprekken ,terwijl ik er eigenlijk maar wat bij sta. Hoe moet ik me in hemelsnaam gedragen bij hun? "Meisjes allemaal op een rij," hoor ik een vrouw zeggen. Meteen gaat iedereen op een rechte rij staan. "Hallo prinsessen en lady royals vandaag gaan we proberen recht te lopen. Dus rechte schouders, borst vooruit en je hoofd een tikkeltje naar boven. Mijn dochter Delancy zal het anders even voor doen," zegt de vrouw met nogal een raar accent. Meteen stapt er een meisje uit de rij en legt wel zeven boeken op haar hoofd en wandelt dan heen en weer. Dit gaat me echt nooit lukken. Hoe kan iemand zoiets nou? "Een applausje mag wel hoor dames," zegt de vrouw. Onmiddellijk begint iedereen met tegenzin te klappen. "Meisjes, dat noemt men respect, jullie moeten toch echt nog zoveel leren hoor. Al goed dat mijn dochter alles al kan ,dan kan ze jullie wat beleefdheid aan leren want daar hebben jullie precies nog nooit van gehoord," zegt ze streng. "En voor ik het vergeet mijn naam is Dame Devin,"volgt daarna nog. "En meisjes beginnen jullie maar met één boek, want met zeven boeken kunnen jullie het toch niet, zo geweldig als mijn dochter zijn jullie nog niet,"zegt ze stoefferig. Meteen grist iedereen één boek van de stapel en legt deze op zijn hoofd. Bij de éne persoon gaat het al beter als bij de andere. Sommige meisjes hier hebben echt wel een rare techniek. Eén van hen doet net alsof ze gewichten heft. De andere zit precies te vliegen met haar armen om haar evenwicht te houden en nog iemand anders houd het boek gewoon met beide handen boven haar hoofd vast. "Blair, doe jij nog iets?," zegt Dame Devin streng tegen me. Snel leg ik het boek op mijn hoofd en probeer de oefening zo goed mogelijk uit te voeren, maar echt lukken doet het niet, want voor ik het weet ligt het boek op de grond "Recht lopen, Blair, zo gaat dat boek nooit op je hoofd blijven liggen," roept ze ongeduldig en streng naar me. Haastig leg ik het boek opnieuw op mijn hoofd en door mijn onhandigheid val ik opeens voorover waardoor ik een ander meisje ook laat vallen en zo een hele domino. Meteen zie ik Dame Devin op me aflopen. "Jij..." zegt ze kwaad, maar in plaats van haar zin af te maken staart ze me alleen maar aan. Seg, wat hebben al die mensen toch met dat staren. "Mam, u ging haar iets vertellen," zegt Delancy. "Jij bent het niet waard om een lady royal te zijn. Jij bent het niet eens waard om op deze school te zitten. Wegwezen jij!!! Ik wil je niet meer zien deze les!!"roep ze woest naar me. Meteen kijken de andere leerlingen me achterbaks aan. Onmiddellijk voel ik tranen in mijn ooghoeken opkomen en zo snel als ik kan ren ik huilend de klas uit. Ik haat het hier. "Is er iets?," hoor ik een jongensstem zeggen wanneer ik eenzaam en nog steeds huilend in de gangen ronddwaal. Met een zucht draai ik mijn hoofd om en zie daar de jongen staan met zijn kroon. Waarschijnlijk is hij een prins. "Niets, laat maar. Niets erg of zo," zeg ik snikkend terwijl ik me laat neerzakken tegen de muur. "Zeker want zo'n mooie meid als jij huilt toch niet zomaar en trouwens mijn naam is Nicholas, prins Nicholas," zegt hij bezorgt,terwijl hij met zijn hand mijn tranen wegveegt. "Ik ben de klas uitgezet, meer niet en mijn naam is Blair, Blair Willows," zeg ik ditmaal met een kleine lach op mijn gezicht. "Door wie ben je de klas uitgezet?," vraagt hij lief aan me. "Dame Devin," zeg ik met een zucht, terwijl ik met mijn ogen rol. "Oow, zij, ik zou zeggen trek je niets van haar aan, ik heb wel al vaker gehoort dat ze veel te streng is en een hoop commentaar op iedereen geeft," zegt hij. "Maar ik heb is een vraagje, wat doe jij hier eigenlijk zoveel op deze school, het is toch een prinsessen school?," probeer ik zo beleefd mogelijk te vragen. "Mijn ouders hebben deze school opgericht, daarom loop ik hier zo vaak rond, " antwoordt hij vriendelijk. "Ahzo," zeg ik lachend. "Maar kom ik moet je iets laten zien. Je zult het echt geweldig mooi vinden," zegt hij terwijl hij me rechttrekt en samen lopen we verder door de gangen.

Eerlijk gezegt die prins Nicholas is echt wel aardig en knap, maar sschhtt, niemand hoeft dat te weten!!