Wir sind keine kinder mehr - 3 - Drew C.

'Gewoon, ik zie het niet meer zitten.' Geschrokken kijkt Daisy me aan 'Wat zie je niet meer zitten' zegt ze, bang voor mijn antwoord 'Gewoon, het leven, ik zie het leven hier op de aarde' 'Drew! doe niet zo gek!!, wat is er aan de hand?'
Half-huilend schud ik mijn hoofd 'Drew!! zeg het!' al klonk het dwingend ik weet dat ze het goed bedoeld, zuchtend knik ik 'Die jongens, ze zeiden dat alles mijn schuld was, mijn vader die weg is, Felix die zelfmoord pleegde, het is allemaal gewoon mijn schuld!' Geschrokken kijkt Daisy naar de huilende ik 'godver....' is het enige wat ze uit kan brengen, ik hoor aan de manier hoe ze het zei hoe kwaad ze is 'Wees niet boos op hun, maar op mij, het is tenslotte allemaal mijn schuld, als ik nooit geboren was, was mijn moeder nu gelukkig geweest met mijn vader' 'En ze geven je er zeker alleenmaar de schuld van omdat jij niet Straight ben, en hun wel?' droevig knik ik.
'Drew, er is éen ding wat ik niet snap' lachend kijk Daisy me aan 'wat dan?' 'Waarom die losers alleen maar lekkertjes treiteren, ze zijn gewoon jaloers. Het enige wat hun hebben, is lelijkheid, maar jij bent wel een lekkerding' met een glimlach kijk ik Daisy aan 'Dais, meen je dat echt?' 'Tuurlijk meen ik dat!' die Daisy, zij is de enige persoon op deze hele aardbol die mij kan overhalen.