-Part two

Na een tijdje gereden te hebben stopt de koets opeens. "We zijn er," zegt de man. Gauw stap ik uit en meteen ben ik verbaasd van wat ik allemaal zie. Wauw, is dit de school? Het lijkt wel paleis. Ik loop naar de grote bruine deuren en ga naar binnen. Wow, nu snap ik Emily langs één kant wel. Dit is gewoon pure luxe allemaal. Ik loop nog verder het gebouw binnen tot dat ik opeens mensen hoor praten. Voorzichtig ga ik om de hoek kijken en zie daar 4 mensen staan. Een vrouw met haar haar in een dot en met een blauw kostuum aan, maar ook een vrouw en een man samen met een jongen. Maar wat heeft die jongen nou toch op zijn hoofd? Ik knijp mijn ogen bijna dicht om toch maar scherper te kunnen zien tot dat ik opeens mijn evenwicht verlies en val. Onmiddellijk zie ik de vier mensen die daarnet nog druk in gesprek waren hun hoofd draaien. "Ooh, sorry," brabbel ik snel, wanneer ik klungelig weer ga recht staan. De vrouw in haar kostuum komt naar me toe gewandelt en stelt zich voor als miss Privet. "Oow, haaij. Ik ben Blair," zeg ik verontschuldigent. "Ooh de lotterijwinnares," zegt ze met een glimlach op haar gezicht. Plotseling loopt ze verder en accuut volg ik haar. We lopen langs de drie andere mensen en ik zie dat de jongen een kroon op zijn hoofd heeft. Is hij een prins?,vraag ik bij mezelf af. "Meisje?" hoor ik de vrouw zeggen. Onmiddellijk draai ik me om en ga naar haar toe. "Is er iets?,"vraag ik beleefd, maar in plaats van dat de vrouw antwoord geeft op mijn vraag staart ze me alleen maar met grote ogen aan. "Mam, dat meisje vroeg jou net iets,"zegt de jongen met de kroon op. "Ik herken jou van ergens," zegt de vrouw. "Jij ben prinses Sophia," zegt ze aarzelend. "Prinses wie?," vraag ik verward. "Jij ben de dochter van de koning en koningin die omgekomen waren in een auto ongeluk. Je leeft nog," zegt ze verbaasd. "Mevrouw volgens mij verward u mij met iemand anders hoor. Ik ben geen prinses," zeg ik lachend en meteen daarna loop ik haastig verder. Wat denkt die vrouw nu wel niet? Ik een prinses?, laat me niet lachen.

Eenzaam en alleen loop ik verder door de gangen tot ik opeens een meisje zie lopen met bruin haar dat ze strak in een staart naar achter heeft gedaan. "Blair Willows?," vraagt ze met een lach. Verschrikt kijk ik op en knik. "Oké dan ben jij onze nieuwe kamergenoot, volg me maar," zegt ze aardig. Gauw loop ik haar achterna tot ze opeens stopt voor een redelijk grote witte deur. Ze duwt deze open en voorzichtig stap ik de kamer binnen. Het eerste dat me opvalt zijn de drie bedden, maar ook zie ik een meisje zitten met zwart haar die blijkbaar zo druk bezig is met haar mp3 speler dat ze ons niet eens heeft horen binnen komen. "Zo dus ik ben Hadley en zij daar is Isla," zegt ze glimlachend. "Haaij, ik ben Blair," zeg ik. "Zo dit is jouw bed, en daar is je uniform, die moet je altijd aanhebben tijdens de lessen, maar ook tijdens de pauzes ,eigenlijk bijna altijd en je kunt je daar omkleden achter het omkleedscherm,"volgt daarna nog en daarna ploft ze neer op haar bed. Bedenkelijk kijk ik naar het uniform en loop daarna achter het omkleedscherm. Vlug trek ik het uniform aan en meteen voel ik mij belachelijk. "Kom, laat zien, ik wil weten hoe het je staat," hoor ik de stem van Hadley roepen. "Volgens mij zie ik eruit als een clown," zeg ik lachend. "Kom, laat nou maar gewoon zien," hoor ik ditmaal de stem van Isla zeggen. Verlegen loop ik achter het scherm vandaan en meteen staren Hadley en Isla me met met open monden aan. "Wauw het staat je echt geweldig!!" roept Isla meteen uit. "Echt waar meiden?,"vraag ik onzeker. "Echt waar" zeggen ze beiden in koor. "Maar kom, straks is onze eerste les en ik heb echt geen zin om op mijn eerste dag meteen al te laat te komen,"roept Hadley met een zucht wanneer ze rechtstaat en vlug volg ik hen de deur uit. Mijn eerste les, hier op de princess charm school, wat moet ik hier in hemelsnaam van gaan verwachten?