Overgave - 54

Niemand zei nog iets. Ik haalde diep adem.
“Iedereen die geen watermeester is gaat achteraan in de zaal staan. Vrouwen die kunnen watersturen gaan daar staan, kinderen daar en mannelijke watermeesters daar”, wees ik. Er volgde een hoop gedrang, maar na vijf minuten stond iedereen op zijn plaats. Bij de kinderen stonden ook enkele vrouwen. Hun moeders, die niet konden watersturen, vermoedde ik. Ik liep eerst naar de mannen. Ook Sokka stond bij hen. Yue was de enige die nog vooraan zat, met Yle in haar armen.
“Ik ken jullie niet goed genoeg om de selectie zelf te maken”, zei ik tegen de mannen. “Selecteer twee goede watermeesters onder jullie, maar zorg dat het personen zijn die niet te hard zijn opgevallen in de gevechten tot nu toe.” De mannen knikten. Sokka en ik wisselden even een blik van verstandhouding, en meteen begon hij mannen te selecteren. Daarna liep ik naar de kinderen. Ze waren allemaal onder de twaalf jaar. “Wie van jullie heeft al lessen in watersturen?”, vroeg ik vriendelijk. Een jongen en een paar meisjes staken hun hand op. Ik keek eerst naar de jongen.
“Van wie krijg jij les?”, vroeg ik.
“Van papa”, zei hij. “Maar hij zegt dat ik nog heel veel moet leren, en dat ik naar de lessen van Thomatio mag als ik groot ben.”
“Uiteraard”, glimlachte ik. Ik keek naar de meisjes. “En jullie?”
“Wij krijgen allemaal helingslessen”, zei de oudste van het groepje.
“Alleen maar helingslessen, of ook al andere lessen?”, vroeg ik.
“Alleen helingslessen”, zei het meisje, en de anderen knikten instemmend.
“Fijn”, glimlachte ik. Dat zou dus al geen extra probleem vormen. En die jongen, tja, hij was nog te jong om echt een gevaar te vormen.