026

'Hoeveel keer,'kwam de volgende vraag plots. Justin keek me verwachtingsvol aan, zonder een krimp te geven toen hij de tranen zag.
'Een keer?'stelde hij voor, toen ik niet antwoordde.
'I-ik,'stotterde ik.
'Meer dus,'stelde hij met een knikje vast. 'Tja, ik had ook wel niet gedacht dat je aan een keertje genoeg zou hebben. Je moet natuurlijk ervoor zorgen dat het goed pijn doet, of niet soms? Wel, ik kan je zeggen dat dit genoeg pijn doet,'zei hij opgewonden. 'Het doet zoveel pijn dat ik verdomme die idioot in elkaar wil gaan slagen, oké?'riep hij boos.
'Alsjeblieft Justin, i-'
'Nee,'onderbrak hij me. 'Ik snap niet waarom je me helemaal hiernaartoe laat komen als ik toch niets meer voor je beteken. Denk je soms dat ik voor de rest niets meer te doen heb? Ik heb een essay te schrijven tegen maandag, oké? En ik heb het totaal nog niet af, maar het maakte me helemaal niet uit dat ik een onvoldoende zou halen, zolang ik je nog eens zou kunnen zien.'
Verslagen probeerde ik er zelfs niet meer tegenin te gaan.
Justin leek nog veel meer te willen zeggen, maar dan schudde hij zijn hoofd. 'Weet je wat? Je bent dit niet eens waard,'zei hij boos. Hij stond op. 'Ik ga.'
'Nee,'jammerde ik, 'alsjeblieft.'
'Ik denk niet dat je nu in de positie bent om iets van me te vragen, toch?'vroeg hij met een verbitterde glimlach op zijn gezicht. Voor hij de kamer uitliep, spuwde hij op de grond aan mijn voeten en keek me woedend aan. 'Ik haat je, bitch.'

Haha, nooit gedacht dat ik Justin zoiets zou laten zeggen (:
+ ALS JE FAN BENT VAN 1D, wie verkies je dan?