I feel horrible

Zodra ik thuis was liep ik zo snel mogelijk de trap op, deed mijn pyjama aan, warmde een kruik op en vleide mezelf neer in mijn verwarmde donzige bedje. Ik pakte mijn dagboek en schreef:

Hoi Carla,
Weet je hoe erg? Ik was vanmorgen in het park en toen waren een paar van die meiden uit mijn klas daar, en ze stonden in een groepje om iets, ik kon niet zien wat het was. Even later kwam ik op school en toen zei Angelique dat waar ze om heen stonden een jongen uit groep 5 was! Ik voel me zo, ongemakkelijk... Waarom heb ik hem niet geholpen!? Ik weet wel dat ik niet wist dat het een jongen was, maar ik had in ieder geval langs kunnen lopen en kijken waar ze om heen stonden, en hem misschien zelfs helpen! Ik voel me helemaal niet lekker en ben nu (ofcourse) thuis. Naja, doei Clara!
XX Alycia

Ik deed mijn dagboek met een klap dicht en keek uit een raam. De wind gierde langs het huis en de takken van de bomen in het park dansten in de wind. Ik liep naar het raam en deed de gordijnen ervoor. Ik ploftte mezelf weer neer op het bed. Ik staarde heel even voor mij uit. Op dat moment kwam mijn moeder binnen met een thermometer en een pakje paracetamol's. 'Mond open' zei ze en stopte de thermometer in mijn mond. 'mmm.. je hebt een verhoging.' Verhoging? dacht ik bij mezelf. Ik ben toch eigelijk niet ziek? Het zal wel. Toen mijn moeder de kamer uitwas en ik 2 paracetamol's naar binnen had gewerkt liep ik op mijn slofjes naar mijn tekenezel. Mijn hand ging langs het oude vertrouwde gelakte hout. een vlaag van vertrouwdheid komt als een golf over me heen. Ik lach heel flauwtjes. Ik hoorde Brutus mijn kamer inkomen. Heel even keek hij mij schuin aan, en toen begon hij vrolijk rond te trippelen in mijn kamer tot hij bij zijn mand was. Hij pakte een rubber bot en nam het mee naar mij. Hij zette puppy-ogen op. 'okee dan' zei ik. Ik pakte het bot en gooide het weg door de hele kamer. Brutus rende erachter aan en begon er op te kauwen. Ik keek weer terug op mijn schildersezel. Ik zocht in een van de dozen ernaast mijn krijt en spons en ook een groot papier. Ik zette het papier op de ezel, pakte een rood krijtje,en begon een roos te tekenen. Er ontstond een gedachte. Ik ben de roos. Ik tekende een grote doorn op de steel van de roos. Dit. Dit is fantastisch. Een gevoel van blijdschap dat ik tijden niet had gevoeld kwam terug. Wauw. Ik ben deze roos, en als je probeert mij bij mijn gevoeligste plek pakken, prik ik je. Een boosaardige gedachte. Alycia! Ik schrok van mijn eigen gedachte. Wat ben ik nou weer onaardig.Dacht ik weer boos tegen mezelf. Even later was de roos klaar en liep ik naar beneden. Mijn moeder was aan het koken, dat kon ik nu al ruiken. Ik liep naar de keuken. 'hoi mam' zei ik zacht. 'Hoi hoi, voel je je al een stukje beter?' 'ja wel' zei ik, ik wist toch zeker dat ik niet echt beter kon worden van dit...gevoel. 'wat eten we?' 'tomatensoep' 'Kan ik dan nog even naar boven?' 'tuurlijk!' Ik liep op mijn tenen naar boven en ging op mijn bed liggen. Brutus lag me heel intrigerend aan te kijken. Gekke donsbol. Ik ga rechtop zitten. 'Kom dan jochie!' Brutus springt vrolijk op en sprong op mij bed. Ik voelde zijn lieve, warme ademhaling. Voordat ik het doorhad rolde er een traan over mijn wang. Ik ging liggen en Brutus volgde mijn voorbeeld. Ik kroop tegen zijn warme lichaam aan en liet het over mij heen komen. Daar lagen we, met zijn tweën, Brutus met een natte vacht en ik met een rood gezicht. Ik deed even mijn ogen dicht, en toen ik even later wakker werd was het waarschijnlijk al heel laat, de gordijnen waren dicht en het was donker. Brutus lag alweer in zijn mandje te snurken. Ik keek op mijn klokje. Oh mijn god! Het is twee uur s'nachts! Grmmbblll... oeef... En wat een honger heb ik nu zeg! Ik liep naar beneden. Waarom had mijn moeder mij niet even wakker gemaakt? Ik liep naar het aanrecht. mmm... Er stond nog een restje soep, maar dat leek niet echt meer lekker. Ik keek in het kastje. Een broodje met jam dan maar? Ik smeerde mijn broodje en liep weer naar boven. Ik plantte me naast de mand van Brutus neer. 'Hoi Brutus, ik kom lekker bij je zitten hoor'. Brutus keek heel even loom uit zijn ogen naar mij, en toen legde hij zijn kop weer neer. Toen ik het broodje ophad, poetste ik mijn tanden en liep naar bed. zucht. Nu ben ik niet meer moe. Ik deed toch maar mijn ogen dicht. Woeshh... en ik was weg..