The surprise

Ik liep het school-gebouw binnen en liep naar mijn kluisje. Er was bijna niemand in de aula, behalve een paar jongens uit onze klas en een paar kinderen die ik niet kende. Toen ik bij mijn kluisje was, keek ik op mijn rooster. Ik had nu eerst wiskunde en dan heb ik pauze. Ik stopte mijn andere boeken in mijn kluisje en liep terug naar de aula. Terwijl ik liep keek ik even op mijn mobieltje. Ow, oké. Nog een paar minuten voordat de bel gaat. Ik ging bij een tafeltje zitten, niet veel later kwam Angelique bij zitten. 'Omg, heb je het gehoord? Zo erg hé van die meiden! Dat ze dat doen!' Ik dacht weer aan wat ik had gezien eerder die dag. Ik vroeg een beetje schokkerig 'wat hebben ze dan gedaan?' Angelique keek heel ongemakkelijk om zich heen en wiebelde even op haar stoel.Ze boog zich naar voren en fluisterde toen in mijn oor 'Ze hebben een basis-scholer in elkaar geslagen, hij zit in groep 5, echt zo ziek met zijn vieren tegen zo'n jochie!' De lucht om mij heen voelde als ijs aan en ik voelde een rilling over mijn rug lopen. Ik deed mijn mond open, maar er kwam geen geluid uit. 'w..-w..-waa...-wat?' stamelde ik. 'waarom doen ze dat soort dingen?.' 'Ze vinden het leuk, de adrenaline en de gekwetstheid van een ander, denk ik tenminste.' Heel even staarde ik haar met grote ogen en met open mond aan, terwijl ik mezelf weer probeerde bij zinnen te brengen ging de bel. We pakten onze tas en liepen stil naar het lokaal.