I hated you.

Het bleef stil, misschien te lang, ik kon het niet goed inschatten. Ik keek naar de zonsopgang, niet in staat ervan te genieten. Naast me beet Jasper in gedachten verzonken op zijn onderlip. Hij zag er zo geconcentreerd uit, dat ik de kans greep hem nog eens goed te bekijken. Hoe ik ook mijn best deed, ik kon hem nooit helemaal in mijn geheugen prenten. Er was altijd wel één klein detail dat ik niet zag, een detail dat hem nóg mooier maakte. De wind streek zijn honingblonde haren uit zijn gezicht en toonde de littekens aan zijn ogen, ooit zou ik naar zijn verleden vragen.
’Je hoeft het niet uit te leggen als je niet wilt,’ mompelde ik.
‘Ik denk dat ik je wel een uitleg verschuldigd ben.’ Hij draaide zich naar me toe, zijn ogen boorden zich in de mijne, stonden bezorgd. ’Veroordeel me niet om wat ik nu ga zeggen, luister naar mijn hele verhaal.’
Ik knikte, nieuwsgierig naar wat hij ging zeggen.
’De eerste keer dat ik je zag werd het me al duidelijk dat je anders was. Niemand van ons wist hoe je precies in elkaar zat. We hielden elke dag discussies over je en ik werd kwaad. Je kwam hier en meteen had je ons perfecte leventje verstoord. Het werd opeens minder belangrijk om op tijd te gaan jagen, praten en redeneren over jouw werd dan weer met de dag belangrijker. Alles draaide om jou. Er was altijd iemand die over je moest praten, was het niet Edward die met de dag slechter gezind werd omdat hij je gedachten niet kon lezen, dan was het Alice die door de kamer liep en probeerde je te zien. Ik werd gek van Rosalie die steeds bevestiging zocht naar haar schoonheid. En Carlisle-’
‘Ik wist niet dat Rosalie zo ijdel was,’ glimlachte ik.
’Wel je was nogal intimiderend voor haar. Zij ziet schoonheid als haar gave en nu voelt ze zich nogal verloren.’
‘Omdat ik… mooier ben?’ vroeg ik onbegrijpend. Ik zag me nooit als een rivale voor Rosalie, zij was in mijn ogen de mooiste vrouwelijke vampier die ik ooit had gezien.
’Zoals iedereen je vast al duizendmaal verteld heeft.’ Hij leek niet te merken dat ik werkelijk verbaasd was. ’Zodra je in Emmett gezichtsveld kwam, zorgde ze ervoor dat hij naar haar keek. Niet dat hij naar je zou kijken op die manier, daarvoor houdt hij teveel van Rose.’ Zijn ogen waren gericht op de zon die steeds sneller de hemelrand beklom.
’Ik wou niet over je praten. Je maakte me bang, omdat je zo anders bent. Omdat niemand je begreep. Maar vooral omdat ik nog nooit iemands gevoelens zo duidelijk heb kunnen aanvoelen als die van jou.’ Ik probeerde zijn blik te vangen, maar hij bleef strak voor zich uit kijken.
’Wat betekend dat?’ fluisterde ik.
’Dat ik abnormaal ben of dat we…’
‘Een connectie hebben,’ vulde ik hem aan. Ik schraapte ongemakkelijk mijn keel.
’Ik hoor dingen die jij denkt,’ zei hij zacht, ik kon het amper horen. ’Ik dacht dat ik gek aan het worden was. Maar jij voelt mijn emoties.’
‘Je bedoelt dat je het niet zelf doet?’
‘Ik wou je emoties niet beïnvloeden omdat ik dat oneerlijk vond tegenover de rest.’
‘En je hoort nu wat ik denk?’ Deze ontdekking vond ik eerlijk gezegd heel ongemakkelijk. Het was één ding als Edward mijn gedachten kon lezen, maar dat Jasper het nu kon in zijn plaats.
’Het is nog pril, ik hoor niet alles. Zoals jij ook niet alles voelt.’
‘Het wordt sterker als we langer bij elkaar zijn.’
Hij knikte even en lachte verontschuldigend. ’Wie had gedacht dat degene die je haatte een band met je zou krijgen?’
Haatte? Een gevoel van hoop verzamelde zich rond de plaats waar mijn hart zat. ’Dus je haat me niet meer?’ vroeg ik. De hoop was duidelijk in mijn stem te horen.