XLVI

Alice Potter

Het blijft even stil terwijl Remus en ik ons best doen om James niet te hard uit te lachen. James staart chagrijnig naar zijn bord en blijft stil totdat we zijn gestopt met lachen.
‘Rem?’ vraag hij met een zielig stemmetje.
‘Zeg het eens, James,’ antwoordt Remus, terwijl hij een broodje pakt.
‘Ga je echt al met iemand anders?’
‘Nee, James.’
James kijkt op. ‘Echt niet?’
Remus zucht. ‘Echt niet, James.’
Wederom blijft het even stil, terwijl James bedenkelijk naar zijn bord staart.
‘Rem?’ vraagt James zacht.
‘Ja, James?’ zucht Remus.
‘Gaan wij dan samen?’
‘Natuurlijk, James!’ zegt Remus vrolijk. Als James opkijkt, gooit Remus het broodje recht in zijn gezicht. ‘Ik zie je straks wel.’ Hij staat op en laat me met een verbijsterde James achter.
Even blijft James Remus nakijken, maar dan pakt hij het broodje. Ineens kijkt hij me grijnzend aan. ‘Je kan nog mee als je wil.’
‘Nee, dank je. Ik ga al met iemand anders,’ zeg ik, terwijl ik hem waarschuwend aankijk.
Hij haalt zijn schouders op. ‘Jouw keuze,’ mompelt hij.
‘Heel goed, James,’ zeg ik vrolijk.
‘Geen goede keuze…’ mompelt hij er nog achteraan, maar ik negeer het omdat er iemand naast me komt zitten.
‘Goedemorgen,’ zucht Sirius.
‘Goedemorgen.’ James kijkt Sirius bedenkelijk aan, waarna hij grijnzend zijn mond weer opent. ‘Heb je zin in je date?’
‘Welke date?’
‘Met Marietje.’
Sirius fronst. ‘Wie is Mar- Ooh…’ Hij grijnst. ‘Ik dacht al dat ik iets vergeten was.’
James beantwoordt zijn grijns. ‘Gelukkig dat ik er ben.’
‘Ja… Gelukkig maar,’ zegt Sirius weinig overtuigend.
James kijkt hem beledigd aan. ‘Waarom doet iedereen zo gemeen tegen mij vandaag?’
‘Misschien omdat je buitengewoon irritant bent en uitermate smerige eetgewoontes hebt,’ zegt Sirius luchtig.
James lijkt even na te denken. ‘Nee… Dat kan het niet zijn.’
Sirius haalt zijn schouders op. ‘Dan weet ik het ook niet.’
‘Goed. Ik ga.’ Ik heb wel weer even genoeg van James’ onzin moeten aanhoren.
‘Waarheen?’ vraagt Sirius.
Verbaasd kijk ik hem aan, van James had ik die vraag kunnen verwachten, maar van Sirius? Veel tijd om erover na te denken heb ik niet, want een helaas bekende stem verstoort mijn gedachten.
‘Sirius!’ Marinda komt aanlopen en grijnst naar Sirius.
‘Goedemorgen, Marietje,’ zegt James vrolijk als ze de tafel heeft bereikt.
Marinda kijkt hem even woedend aan, waarna ze zich met opgetrokken wenkbrauwen op mijn richt. ‘Schuif op,’ zegt ze op een toon die totaal niet bij haar gezicht past.
Zuchtend sta ik op. ‘Ik ging toch al weg.’
Achter me hoor ik James nog iets zeggen, maar het enige dat ik nog op kan vangen is “Marietje”. Ik grinnik even als ik weer voor me zie hoe Marinda keek toen James haar Marietje noemde.

---
Oh wauw Overmatig gebruik van de naam James..
<3