10

Ik had het verpest, helemaal verpest. Niall wilde natuurlijk nooit meer met me praten.
Wat had ik ook wel niet gedacht? Dat we een stelletje konden worden?
Meer dan een ‘bromance’ zou het nooit worden. En of het überhaupt een bromance zou worden, was zelfs de vraag.
Ik had het verkloot tussen ons. Ik had hem niet moeten zoenen.
Maar het was ondanks dat geweldig.
Het voelde zo fijn hem in mijn armen te hebben en mijn lippen op de zijne te drukken.
Maar hoe fijn het ook voor mij was geweest… voor hem was het volgensmij een hell geweest. Waarom zoende een jongen je?
Die vraag spookt nu vast door zijn hoofd. Hij denkt nu vast dat ik ho…hij wéét nu vast dat ik homo ben.
Met een tissue veeg ik de tranen van mijn wangen en adem diep in en uit. Ik was alweer wat tot rust gekomen.
Dan word er op de deur geklopt.
“Liam, ben je hierbinnen?”hoor ik Harry zeggen ik bijt op mijn lip als de deur daadwerkelijk opengaat.
“h-hey.” Mompel ik zachtjes en Harry kijkt me even pijnlijk aan.”hey. Hoe gaat het?”
Ik kijk naar de grond en blijkbaar zegt dat genoeg.
“Niall is helemaal overstuur” Harry komt naast me op het bed zitten. “hij zit al een half uur alleen op de wc.”
Ik slik even.”ik heb t echt verpest. “zeg ik. “ik zoende hem opeens. Ik kon gewoon niet langer wachten. En nu…..”
“hey, misschien moet je gewoon even met hem gaan praten” Harry’s krullen dansen heen en weer als hij zich beweegt en een arm om me heen slaat. “en dan vertel je hem wat er echt aan de hand is. Wat je voor hem voelt.”
Ik kijk even nietszeggend naar Harry en pulk aan mijn nagel. “maar straks word hij nog bozer.”
“maak je niet zoveel zorgen. Hij is gewoon geschrokken.”
Ik ben blij dat Harry me steunt, hij had tenslotte hetzelfde meegemaakt.
Nouja, zonder alle drama dan.
“hey,”hoor ik plots en kijk op. Zayn en Louis staan in de deuropening.
“mogen we binnenkomen?” vraagt Louis voorzichtig en hij zet een stapje naar voren.
Ik knik even onzeker.
“gaat het een beetje?” Zayn komt naast het bed staan en aait bezorgd over mijn hoofd.
Ik schud m’n hoofd. “w-weten ze het?” fluister ik naar Harry die plots heel rood word.
“ehm, “ stamelt hij schuldig en wrijft door zijn bos krullen.”j-ja.”
Op dit moment is Harry de laatste op wie ik kwaad zou kunnen worden.
“hij moest het ons vertellen.”zegt Louis, waarna Zayn lachend aanvult.”we dwongen hem én we hebben er geen problemen mee.”
Ik glimlach even kort.”jij zeker niet.”ik grijns naar Louis die me speels aankijkt.
”nee, das waar.”
Dan sta ik op.
“h-hey, voordat je gaat.” Zegt Harry als ik naar de deur wil lopen.”groepsknuffel.”
Ik glimlach als ze allemaal hun armen om me heen slaan.
Wat moet ik toch zonder vrienden?