You are so beautiful - 10.5

Mensen liepen gehaasd door de grote hal van de luchthaven. De ene moest zijn vliegtuig halen, de andere was iemand aan het op wachten. Mensen vertrokken en mensen kwamen aan. Olivia had deze plaats altijd fascinerend gevonden. Het was een plaats waar het lot vaak aanwezig was. Het lot haalde er zowel mensen uit elkaar als het bij elkaar bracht. Als klein meisje hield ze er van om naar hier te komen, niet omdat ze zo graag op het vliegtuig zat maar om het lot. Zelfs als klein meisje had ze het al geweldig gevonden. Haar ouders hadden haar lachend aan gekeken.
      “Olivia?” verbaasd knipperde Olivia met haar ogen, had ze die stem nou echt gehoord? Het was toch nog geen half drie? “Olivia?” een paar sterke armen sloten zich rond haar middel en draaide het meisje om. Een paar fel, blauwe ogen boorden zich vast in haar bruine ogen.
      “Niall” haar wijsvinger gleed even over zijn gezicht heen waarna haar hand vervolgens in zijn haren verdween. Een glimlach speelde rond haar lippen. “Je bent er” zachtjes drukte ze haar lippen op die van hem. Net als de vorige keer barste een bom vlinders los in haar buik, misschien waren de vlinders zelfs onstuiniger dan dat ze anders waren. Ze had Niall al twee weken niet kunnen kussen. Iets wat zowel in haar als in zijn ogen veel te lang was geweest. “Ik heb je gemist” Niall had zijn arm stevig rond haar middel gekruld en samen wandelde ze naar buiten.
      “En ik jou niet dan?” de blonde jongen keek haar met een glimlach aan. Nog voor Olivia hier een antwoord op kon geven kwamen er vijf meisjes, met grote ogen en een stotterende stem, om een handtekening en een foto vragen. Glimlachend trok Olivia vijf verschillende foto’s. Ze wist dat ze niet jaloers hoefde te zijn, daar had ze geen reden voor. Ze wist dat, als ze met Niall wou zijn, ze dit zou moeten kunnen verdragen. Zodra de meisjes weg waren draaide Niall zich om in haar richting. “Sorry” verbaasd keek Olivia hem aan.
      “Waarom excuseer je jezelf nu?”
      “Omdat die meisjes af kwamen”
      “Daarvoor moet je je toch niet excuseren? Ik kan goed begrijpen dat die meisjes een foto met je wouden” het was een cliché zin, dat wist Niall maar al te goed, maar toch deed deze zin hem blozen. “Je bent schattig als je bloost” Olivia deed de koffer, van haar auto, open zodat Nialls koffer er in kom. “Wil jij rijden?” uitdagend keek ze hem aan. Niall was een week eerder begonnen met autorijden. Niet dat het zo vlot vooruit ging.
      “Ben je nu met mij aan het lachen?”
      “Misschien” Olivia stapte langs de bestuurderskant in en wachtte tot ook Niall zou in stappen, iets wat al snel gebeurde.
      “Je bent echt niet lief”
      “Nou, overdrijven moet ook niet. Ik ben altijd lief” ze duwde het gaspedaal een beetje in zodat de auto in beweging kwam. Olivia had ongeveer een half jaar haar rijbewijs en steeds ging het vlotter en vlotter. Ze was een betere bestuurder dan dat Louis was, maar dat was niet moeilijk.
      “Hoe is het met Louis?”
      “Serieus Horan? Je ziet je vriendin na twee weken weer en na vijf minuten vraag je hoe het met haar beste vriend gaat? Wat een leuk vriendje heb ik toch” zachtjes porde Niall in haar ribben, hij wou niet dat de auto een bruuske beweging zou maken en dat er daardoor een ongeval zou gebeuren.
      “Heel grappig”
      “Dat is het inderdaad” de weg van de luchthaven naar het huisje van Olivia en Louis was niet heel erg ver.
      “Niall!” een jongen met chino’s en TOMS aan liep de gang door om zijn armen rond de nek van de Ierse jongen te gooien. “Hoe gaat het met je? Je hebt me toch gemist neem ik aan?”
      “Ja, dat heeft hij zeker. Na vijf minuten vroeg hij al aan me hoe het met jou ging” een lach verliet Louis’ mond. “Dat vind je wel grappig, toch?” Louis knikte. “Lach niet zo, help me liever met die koffer naar boven te krijgen” zodra de woorden uit Olivia’s mond waren pakten twee handen de koffer op en stond deze nog geen tien seconde later boven aan de trap.
      “Wat zeg je dan?”
      “Dank je”
      “Dank je wie?” van op een afstandje bekeek Niall de twee, als Louis en Olivia geen soulmates waren dan wist hij het ookn niet meer. Geen soulmates als in verliefde soulmates. Maar vriendschappelijke soulmates.
      “Dank je Lou” Olivia ontweek Louis’ hand en wandelde naar Niall. “Heb je honger? Wacht, wat een domme vraag. Natuurlijk heb je honger” glimlachend trok Olivia Niall mee naar de keuken. “Ik heb speciaal nog pannekoeken over gehouden van deze ochtend, zodat jij die kunt op eten”
      “Ik denk niet dat er nog pannekoeken zijn” verbaasd keken zowel Olivia als Niall naar Louis.
      “Jij hebt ze opgegeten?” beschuldigend keek Olivia Louis aan.
      “Wat? Je had er een post-it moeten op plakken ofz. Wist ik veel dat je die voor Niall had bewaard”
      “Lou, ik heb het deze ochtend vijf keer tegen je gezegd” lachend draaide Olivia met haar ogen. Als er één ding typisch was aan Louis, dan was het dat wel.

Ja, ik ga weer eens zagen ^^ Weten jullie enkele leuke liedjes? Het maakt me helemaal niet uit waar over ze gaan, echt niet. Als er enkele goede tussen zitten ga ik ze in mijn Zayn story gebruiken (; Daar heb ik nog steeds liedjes voor nodig ^^ En een leuke naam voor een meisjesgroep?
En, het is weer school ): Daardoor ga ik nu niet meer 's nachts uploaden maar 's avonds na school (: Enkel het deeltje dat op zondag komt kan wel heel erg vroeg zondags verschijnen omdat het dan toch weekend is ^^ Maar oké, hoe was jullie eerste schooldag van 2012?
Ps: Hopelijk vinden jullie het nog steeds een leuke story (:
Pss: Echt, dank je voor alle reacties die ik krijg op deze story. Ik moet er steeds spontaan van glimlachen, ook voor de kudo's en voor het-aantal-abo's (: Jullie zijn geweldig <3
Psss: Als je ooit een vraag of what ever over deze story hebt, je mag hem altijd vragen (: Ik zal niet bijten ^^
Pssss: Krijgen jullie ook weer mail? Ik wel, en ben nu dus blij ^^