*13*

'Nu snap ik je ketting!' kirt Harry opeens door de kamer. Ik pak automatisch mijn hangertjes vast en laat het koude zilver door mijn vingers glijden. 'Give it a try', zeg ik uitdagend. Zo moeilijk is het nu ook weer niet. 'Het muzieknootje', zeg ik als eerste. 'Je enige uitvlucht is muziek', raadt hij. Ik knik goedkeuerend. 'Het peace-teken', is de volgende. 'Omdat je ouders vrede strijders zijn', zegt hij. Ik knik nogmaals. 'Het hartje', zeg ik als laatste. 'Je bent opzoek naar liefde?' Ik schud mijn hoofd.
Harry kijkt naar Liam voor hulp, maar die schudt vastberaden zijn hoofd. 'Dat mag je lekker zelf uitzoeken', zegt hij. Harry werpt hem een boze blik, waarop Liam zijn tong alleen maar even kinderachtig uitsteekt. 'Ik weet het', zegt Louis. Harry kijkt hem met een pruillipje aan, maar vastberaden schudt hij zijn hoofd. 'Zo goed ken je haar dus ook weer niet', plaagt Zayn hem. Zijn woorden doen mij echter aan het denken zetten. Waarom zeggen we al zo vroeg dat we van elkaar houden? Ik ken hem amper. Ik ken één ding van hem uitstekend en dat zijn zijn kwaliteiten in bed, verder ken ik die jongen helemaal niet.
Meteen heb ik spijt van mijn woorden. Ik had niet moeten zeggen, nu zit ik aan hem vast. Nu moet ik wel bij hem blijven en dan kan ik niet meer weg. Voor altijd bij hem.
Een benauwd gevoel drukt op mijn borstkast. Niall, die als eerste doorheeft dat het niet goed, snelt op me af en dwint me hem recht aan te kijken. Ik kijk recht in zijn blauwe ogen, maar er dringt niets tot me door. 'Yara, kom op, kijk naar me', zegt Niall streng. Zijn stem klinkt maar vaagjes door mijn schreeuwende gedachte. 'Je hebt gezegd dat je van hem houdt! Je moet bij hem blijven!' Schreeuwen verschillende gedachte door mijn hoofd. Mijn ademhaling gaat hoger en gejaagder, totdat er een vlakke hand op mijn wang belandt. Verbaasd knipper ik met mijn ogen en kijk Niall recht in de ogen. 'Eindelijk', zucht hij opgelucht. 'Rustig in', beveelt hij me streng. Ik adem in en wacht op zijn bevel om weer uit te ademenen. 'Bedankt', fluister ik beschaamd. Hij glimlacht even lief naar me en gaat daarna weer op de bank zitten.
'Hoe kwam dat nou weer?' Vraagt Zayn. Niall geeft hem meteen een klap. 'Leg ik straks wel uit', snauwt hij naar hem. Zayn kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik staar door het raam naar buiten en schuif nog een stukje op, zodat ik nu dichter bij Liam dan bij Harry zitten. Liam slaat nonchalant zijn arm om mijn schouder heen. Dankbaar leg ik mijn hoofd tegen zijn schouder. 'Moet je je ouders niet even bellen?' Merkt Zayn dan op. 'Ik heb geen mobiel mee', zeg ik blozend. 'Hippie', reageert Zayn meteen plagend. Gelukkig heb ik jonge leeftijd al geleerd om wat zelfspot te hebben, anders was ik nu waarschijnlijk beledigt geweest.
'Mag ik lenen van iemand?' vraag ik. Louis knikt en gooit zijn mobieltje naar mij toe. Ik moet even diep in mijn gedachte graven, maar dan weet ik het nummer alweer. Tenminste, als ze dat nog steeds hebben, want ze veranderen het nogal vaak. Ik sms een simpele sms'je waarin staat dat alles goed met me gaat en dat ik inderdaad aan het backpacken ben, maar nu aan het schuilen voor de storm.
'Denk je dat ze het ontvangen?' raadt Liam mijn gedachte. 'Nee, want we hebben geen bereik', antwoord ik droog. Niall drukt automatisch de tv aan. 'Ligt er ook uit', mompelt hij teleurgesteld.
Een bang gevoel bekruipt mijn lichaam. Iets zegt me dat de échte storm nog moet beginnen...


- ps. next chapter = 16+ -
VERDER? NA 8 reactie's