*10*

De definitie van het woord storm is: een zeer harde wind van windkracht 9. Persoonlijk vind ik dat ze de definitie wel wat mogen gaan bijstellen. De wind waait hard door de bomen, zodat sommige wortels ruw de bodem worden uitgetrokken. Vele takken en zelfs bomen versperren de weg naar de beschaafde wereld. We zitten hier op gesloten, zonder uitweg. Niet dat ik weg zou willen, want de regen mengt zich samen met de hagel en knalt hard op de sterke dakpannen van het huis. Als ik alleen al door het raam naar buiten kijk, voel ik kippenvel mijn armen tekenen. Ik draai mijn hoofd weg van het raam en ontmoet Harry zijn ogen. Er is al een hele dag voorbij. Ik mis zijn aanraking. Hij mag van de jongens mij nog niet eens vasthouden. Ik moet het alleen overleven en het is niet dat ik dat niet kan, maar puur dat ik dat niet wil. Vroeger, als het stormde, dan kroop ik dicht tegen mijn vader aan. Hij sloeg dan beschermend zijn armen om mij heen en suste me zachtjes dat de storm wel weer over zou gaan. Ik fluisterde dan met een bange ondertoon in mijn stem, dat misschien het huis wel zou instorten, voordat de storm zou gaan liggen. 'Alles komt goed. Het huis is sterk genoeg', bleef hij me dan net zolang sussen, totdat ik in sliep viel of de storm voorbij ging.
Nu moet ik het echter alleen doen óf ik moet bij een van de andere jongens warmte zoeken, maar dat wil ik niet. Ik wil niet aangeraken worden, door wie dan ook, behalve door Harry. Hij heeft iets. En dat iets geeft me gevoelens die ik nog nooit eerder heb gevoeld. Misschien is het meer een soort van hoop dat hij me geeft. Een soort hoop dat me verteld, dat het allemaal wel goedkomt. Dat hij bij me zal blijven en niet meer weg zal gaan, maar daar geloof ik niet in. Niemand blijft voor altijd bij iemand...

'Kunnen we praten?' Vraagt Louis. Verbaasd kijk ik op in zijn ogen. 'Tuurlijk, zoveel valt hier nou ook weer niet te beleven', zeg ik. Ik loop naar hem mee naar een rommelige kamer. 'Wat voel je voor Harry?' Vraagt hij straight to the point. 'Ik vind hem leuk', zeg ik. Hij bestudeerd mijn gezicht, iets te lang als je het mij vraagt. 'Je meent het', zegt Louis verbaasd. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk hem raar aan. 'Er zullen vast wel meer meiden hem leuk vinden', zeg ik schouderophallend. 'Ja, véél meer, maar niet op jou manier', zegt Louis. 'Ik snap het niet', zeg ik droog. 'Laat maar. Het gaat erom dat ik wilde weten of je hem echt leuk vindt of dat je hem alleen gebruikt', zegt Louis. 'En dat maakt jou uit omdat?' Vraag ik scherp. 'Omdat het mijn beste vriend is', zegt Louis nonchalant. Ik knik. 'Goedgekeurd?' Kan ik niet nalaten om hem bot te vragen. 'Ja', zegt Louis knikkend met een grijns. 'Mooi zo', zeg ik met een glimlach.
'Ik heb zin om iets te doen', joel ik door de woonkamer. We hebben nu al meer dan 24 uur niks gedaan en ik verveel me kapot. 'Ik ook', stemt iedereen meteen in. 'Maar wat?' Vraagt Zayn als het stil blijft. 'Film kijken?' Stel ik voor. 'Iets leukers is er op dit moment ook niet', zegt Niall schouderophalend. 'We hebben alleen maar een Letters to Juilliet', zegt Liam. Verontwaardigt schieten mijn wenkbrauwen de hoogte in. 'Een romantische film is de enige film die een stel jongens in huis hebben?' Ik lig dubbel van het lachen. Dat hoor je ook niet vaak en zeker niet als het allemaal van die types als dit zijn. 'Dit huis is van mijn moeder', zegt Louis nors. Hij vangt mijn lachbui niet echt goed op. Harry zijn mondhoeken krullen daarintegen omhoog, als mijn lach door de kamer hoort schallen. 'Gaan we wel kijken? Dan zijn er weer twee uur voorbij', zeg ik hoopvol. 'Goed dan', zegt Zayn en hij zet de film op.
Stiekem gaan Harry en ik naast elkaar zitten. De jongens kijken elkaar even aan, maar laten ons daarna gewoon doen, wat deels door de blik van Louis kwam. Na al tien minuten zitten Harry en ik dicht tegen elkaar aan. Zijn arm ligt rond mijn middel en mijn hoofd ligt op zijn schouder. De jongens hebben allemaal al een keer gekeken, maar zeggen er niets van. Misschien komt het op de manier waarop we dicht tegen elkaar zitten. Het is niet klef, maar romantisch. We vinden elkaar écht leuk en daarom laten de jongens het, denk ik, toe. Mijn vingers glijden naar beneden en omsluiten het hartvormige hangertje van mijn ketting. Na een zachte streeling laat ik hem weer los en verstrengel mijn vingers met die van Harry en verdring mijn twijfels.