XLV

Alice Potter

Ondanks James’ acceptatie van het feit dat ik met Lily en Severus naar Zweinsveld zal gaan, voel ik me toch nerveus als ik op de dag van het uitje naar de Grote Zaal loop. James is weer beter, Remus doet weer normaal en ik merk dat ik makkelijker met Sirius kan praten dan voorheen. Ik heb Lucy en Rose alles verteld wat er met James is gebeurd. En Rose lijkt wonderbaarlijk genoeg het voorval met Sirius vergeten te zijn, want ze heeft er geen woord meer over gezegd. Dus over het algemeen waren de nieuwe ontwikkelingen van de afgelopen week aardig positief. Zelfs Marinda heeft me met rust gelaten, in plaats daarvan leek ze bijna aan Sirius vastgelijmd te zitten. Het rare is echter dat ik niet weet of ik dat erg vind.

Compleet in gedachten verzonken ga ik aan de tafel van Griffoendor zitten. Ik staar wat voor me uit en het duurt even voordat ik doorheb dat er een hand voor mijn gezicht zwaait. Verstrooid kijk ik naast me, waar Remus me geamuseerd aankijkt. Ik heb nu pas door dat ik naast hem ben gaan zitten.
‘Goedemorgen,’ zegt hij vrolijk.
‘Goedemorgen.’ Ik glimlach naar hem. ‘Ik was nog niet helemaal wakker.’
‘Ik zag het. Kun je misschien-’
Ik pak de pot met pindakaas en duw hem in zijn handen. ‘Je bent voorspelbaar, Remus.’
Hij kijkt me verbaasd aan. ‘Hoe wist jij dat-’ stamelt hij.
Ik rol met mijn ogen en kijk hem vervolgens met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Je eet altijd pindakaas op je brood.’
Hij lijkt even na te denken. ‘Oh,’ mompelt hij dan zacht. Hij klinkt haast teleurgesteld, waardoor ik begin te grinniken. ‘Nou het is beter dan jouw eeuwige kaas,’ zegt hij tevreden.
‘Kaas is beter.’
‘Pindakaas is meer dan kaas.’
Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Pindakaas is meer dan kaas?’ Vragend herhaal ik zijn woorden.
‘Ja, pindakaas is kaas,’ zegt hij, terwijl hij een broodje pakt en besmeert. ‘en pinda’s.’ Tevreden neemt hij een hap van zijn broodje.
Ik kijk hem even verbaasd aan en zucht dan. ‘En ik dacht nog wel dat jij slim was.’
Bijna verslikt hij zich, waarna hij me beledigd aankijkt. ‘Ik ben ongelooflijk slim.’ Hij geeft me een por in mijn zij.
‘Natuurlijk, Remus,’ zeg ik, terwijl ik de drang om hem een klopje op zijn hoofd te geven onderdruk.
‘Remus, zeg me alsjeblieft dat jij geen plannen hebt.’ James laat zich tegenover ons aan tafel zakken.
Remus fronst. ‘Plannen waarvoor?’
‘Om met iemand naar Zweinsveld te gaan,’ zegt James zeurderig. ‘Peter gaat blijkbaar niet, Alice-’ Hij zucht en zwaait even vaag met zijn hand in mijn richting. ‘En nu gaat Sirius met dat ene kind, hoe heet ze, Marietje?’ James slaakt een overdreven zucht waarna hij zijn hoofd op de tafelrand laat rusten, terwijl ik begin te hoesten na me verslikt te hebben na het horen van Marinda's nieuwe bijnaam. 'Vertel me alsjeblieft dat jij me niet ook al verlaat.’
Remus klopt even op mijn rug, maar blijft in James' richting kijken. ‘Nou, eigenlijk ga ik al met-’ begint Remus, maar hij wordt onderbroken door James, die een broodje naar zijn hoofd smijt.
‘Hou je mond, je gaat met mij mee.’