*08*

De man gebaart dat we even rustig moeten gaan zitten. 'Wie bent u?' Vraag ik voorzichtig. In mijn ooghoeken zie ik Harry met zijn ogen rollen, maar het maakt me niet uit. Straks zie ik hem toch nooit meer. 'De boswachter. Noem me maar Jeff', antwoorde man. Ik knik met een glimlach en wacht op hét nieuws. 'Het is opzich niets ernstigs, maar er komt een heftige storm aan. Ik raad jullie aan om de komende dagen binnen te blijven', zegt Jeff. 'Maar zoveel eten hebben we niet meer', merkt Niall slim op. 'Jullie kan nu nog wel even snel naar de winkel gaan, maar daarna meteen regelrecht hierheen, want de storm kan elk moment aanzetten', zegt Jeff. 'Mooi dan kunnen wij jou nog even afzatten bij de supermarkt', zegt Harry. Een verdrietige blik glijdt over mijn gezicht. 'Dat lijkt me niet slim als ze geen plek heeft om te verblijven', zegt Jeff. 'Zo erg kan een storm niet zijn', zeg ik eigenwijs. Ik wil niet hier blijven als Harry me niet moet. 'Heftige regenbuien, hoge windkrachten en onweer. Het zal een van de heftigste storms in tijden worden', zegt de man. 'Maar ik kan toch gewoon met de bus terug naar huis?' Vraag ik. 'Nee, de bussen en treinen zijn al gestopt met rijden. Alleen de supermarkt is vandaag nog open, daarna zal die ook sluiten tot de storm is gaan liggen', zegt Jeff. 'Klinkt heftig', mompelt Zayn naast me. Ik knik instemmend. 'Ik dacht, ik zal het maar even persoonlijk komen melden, maar als jullie het niet erg vinden, ga ik nu snel naar huis', zegt Jeff. 'Ja natuurlijk, bedankt voor de waarschuwing', zegt Liam. Hij staat op en laat de man buiten.
'Je zal dus nog wat langer moeten blijven', zegt Niall met een grijns. Iedereen kijkt vrolijk, behalve Harry dan. Ik zal straks wel even met hem gaan praten.
'Kom, we gaan snel de winkel leegkopen', zegt Louis, die overeind springt. 'Ik ga wel mee', zeggen Zayn en Niall in koor. Ik kijk van Liam naar Harry. Dit gaat nog leuk worden. 'Ik ga ook wel mee', zegt Liam, als ik in mijn ooghoeken Louis hem een veelbetekende blik zie geven. 'Nee!' Roept Harry meteen. 'Ach, stel je niet aan kleuter', reageer ik direct. Hij steekt kinderlijk zijn tong naar mij uit, waarbij zijn ogen mij ondeugend aankijken. 'Dit gaat wel goedkomen', zegt Zayn lachend, als hij ons ziet. 'Wees wel voorzichtig', zeg ik als de jongens ingepakt en wel voor me staan. 'Altijd', zegt Liam en hij drukt een kusje op mijn wang.
De jongens vertrekken snel, waardoor ik achter blijf met een chagrijnige kinderlijke Harry. 'Kunnen we praten?' Vraag ik maar direct. 'Natuurlijk', zegt Harry. Hij gaat op de bank zitten, legt zijne ene been over de andere en legt zijn gevouwen handen erop. 'Het spijt me dat ik weg liep, maar ik had al gezegd dat ik weer verder zou gaan', zeg ik. 'Je had kunnen wachten tot ik wakker was', zegt Harry. 'Maar ik was bang dat ik dan niet meer weg wilde.' De woorden komen er sneller uit dan verwacht. Ik dacht dat ik de woorden nooit hard op zou durven zeggen, maar nu zeg ik ze. Tegen Harry.
Hij knippert even verbaasd met zijn ogen, waarna zijn mondhoeken omhoog krullen. 'Meen je dat?' Vraagt hij. Ik blijf hem in stilte aankijken. Hij weet het antwoord toch wel. Mijn handen glijden omhoog en pakken de hangertjes van mijn ketting vast. Zachtjes speel ik met het hartje. 'Dit is de eerste keer, hè?' Vraagt Harry. 'De eerste keer wat?' Vraag ik. Ik probeer sterk over te komen, maar mijn stem klinkt bang. Bang als een klein kind dat voor de eerste keer haar liefde verklaart aan een jongen en wanhopig afwacht op zijn antwoord. 'Dat je iemand écht leuk vindt?' Vraagt hij. 'Nee hoor', zeg ik. Hij trekt verontwaardigt zijn wenkbrauwen omhoog. 'Ik vond Sander ook leuk, maar die heb ik na een week ook verlaten', zeg ik. 'Maar als de storm voorbij is, wil je niet meer weg', zegt Harry en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. 'We zullen zien', zeg ik. Mijn handen glijden verder naar het volgende hangertje, het peace-tekentje. 'Wat is dat toch met die ketting van jou?' Vraagt Harry als hij mijn handen zien verplaatsen naar het laatste hangertje, het muzieknootje. 'Niets', lieg ik. 'Ik kom er wel achter. We hebben namelijk nog wel wat dagen', zegt hij met een grijns. Ik rol met mijn ogen en laat me naast hem op de bank vallen. 'Hoelang duurt het totdat ze terug zijn, denk je?' Vraagt Harry aan mij. 'Hoezo heb je ideeën?' Vraag ik uitdagend. 'Misschien', fluistert Harry. Als hij fluistert klinkt zijn stem nog heser en als hij er dan ook nog bij op zijn lip bijt, staat mijn hart compleet stil.
Ik leg mijn hand uitdagend op de binnenkant van zijn been. Langzaam laat ik mijn hand naar boven glijden, waar ik die net voor zijn kruis laat liggen. Harry kijkt me met een geamuseerde blik in zijn ogen aan. Hij buigt zich voorover en plaatst zijn lippen op de mijne. 'Laten we er dan ook een paar leuke stormachtige dagen van maken', fluistert hij uitdagend in mijn oor, waarna hij zachtjes op mijn oorlel bijt.