Shit!

ik liep midden in de nacht naar huis en deed zachtjes de deur open. *skrieee klik de deur zat weer dicht. ik hoorde wel wat gesnik vanuit de huiskamer komen maar ik dacht dat het maar tussen mijn oren zat. ik dacht dat ik maar bleef denken aan het gehuil van de vrouw die ik zojuist had vermoord. dat ik da hoorde. ik liep verder naar de keuken en liep langs de deur die naar de huiskamer zal leiden. ik horde ineens: 'Melody... kom eens hier' ik denk gleijk: 'nee!! zijn ze erachter gekomen...?' ik liep aarzeldend maar met een zelfverzekerde blik naar de huiskamer waar mijn moeder huilend in de stoel zat. 'Melody waar was je?'vroeg pa. 'gewoon bij Kim... ma...' nog voor ik mijn zin kon afmaken schreeuwde mijn vader er doorheen: 'Je liegt! we zijn net naar Kim geweest en je was er niet! ze zei dat je nooit bent langsgeweest!' 'ik weet het' schreeuwde ik nog! ik schrok van mijn eigen worden. 'h-het spijt me oke ik kna het gewoon niet uitleggen aan jullie! jullie zouden me alleen maar voor gk verklaren!!'
'melody... ik wil alleen maar met je praten liefje.' begon mijn moeder ijneens te snikken. 'i-ik wil alleen maar dat je eerlijk tegen me bent oke?' 'Ik ben ook eerlijk... jullie zouden me niet begrijpen n me voor gek verklaren!!' schreeuwde ik uit alle macht.

de volgende avond werd er niet of weinig gesproken in huize Herzen(mijn achernaam) mijn ouders zaten elkaar alleen maar aan te kijken alsof r en moord was gepleegd. daardoor voeld ik me wel en ook wer niet helemaal thuis... er werd op mijn slaapkamer raam getikt. ik liep er naar toe deed het open en zag hem daar staan, met zijn kofetje en zijn lange zwarte jas met bijpassende zwarte hoed. 'Jack!' riep ik fluisterend. 'ik mag niet weg. ik heb huisarrest.' maar jack fluisterde weer terug. 'maakt niet uit. spring uit je raam ik vang je wel op!' nou op hoop van zege maar. ik ging zitten deed mijn ogen dicht en lit me vallen in de armen van Jack.
'we moeten vanavond weer 2 hoeren vermoorden. het is tijd voor de dubbel moord.' zei hij met ene grijns op zijn gezicht. en samen verdwenen we de donkere zwarte nacht in.