Chapter Fifty-Eight,

Elise's pov.

Ik zucht en open mijn voordeur. Ik schrik als ik een lamp zie branden. Ik kan het niet aan hebben gelaten, ik had vanochtend geen eens lampen aan. Ik loop zachtjes naar de woonkamer en zie iemand zitten. Ik hou mijn adem in en pak mijn hockeystick van vroeger. Ik hou het omhoog en loop dichterbij. De persoon draait geschrokken om. 'Whoaa! Ik snap dat je boos bent, maar gaat vermoorden niet iets te er? Ik kom net uit het ziekenhuis.' 'Harry!' roep ik geschrokken en laat de stick vallen. 'Gek kind! Ik schrok me dood! Hoe kom je binnen?' Harry houdt een sleutel omhoog. 'Lisanne.' zegt hij lachend. Ik graai de sleutel uit zijn hand en gooi die op de bank. 'Ga mijn huis uit.' zeg ik. Harry schud zijn hoofd en gaat weer zitten. 'Harry, ga weg.' commandeer ik. 'Woef.' zegt Harry droog. Ik zucht hopeloos en loop naar boven. Ik hoor hem snel achter me aan gaan. Ik ren de trap op. Hij volgt. Ik ren mijn slaapkamer in en gooi de deur dicht. 'Harry! Ga weg!' ik sla nog eens op de deur. Het is stil. Ik zucht en open de deur. Harry is nergens te bekennnen. Hij is eindelijk weg. Ik loop naar de trap en zie hem toch nog zitten. 'Harry, alsjeblieft. Maak het nou niet nog moeilijker. Je zei het zelf, vergeet wat ik heb gezegd. Dus d...' Hij drukt zijn lippen op die van mij. Ik dus hem zachtjes weg. 'Harry,' zeg ik met tranen. 'Ssh. Ik ga praten.' zegt Harry snel. 'Het spijt me. En je moet even met me meekomen.' Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee naar beneden. 'Harry, wa...' weer drukt hij zijn lippen op die van mij. 'Telkens als je ook maar iets doet, krijg je een kus.' 'Maar....' hij geeft me een kus. 'Of doe je dit gewoon expres?' vraagt hij lachend en ik schud mijn hoofd snel. We lopen weer naar beneden en stappen in zijn auto. Ik blijf nog steeds stil. Hij rijdt een kwartiertje en parkeert de auto. Hij glimlacht. 'Een keuze: ogen dicht of een blinddoek.' Ik rol met mijn ogen. 'Blinddoek word het dus.' 'Maar..' snel hou ik mijn mond. Hij geeft me snel een kus en doet dan een blinddoek om. Hij pakt mijn hand en we lopen een zaal in. Ik zie echt helemaal niets, wat logisch is met een blinddoek. 'Wacht hier.' Harry doet de blinddoek af en loopt weg. Dit deed me denken aan die keer in de studio. Ik joor een hoge piep van een microfoon en de lichten gaan aan.