A beautifull lovestory #Romeo en Julia

Romeo en Julia
Ik zag je weer staan. Even dacht ik weer terug in de tijd. Daar stond ik dna op het balkon in de zomer. De zon scheen prachtig tussen de bomen door. Het licht viel op mijn gezicht en ik genoot van de prikkeling. 's avonds was er een feest. Ik herriner de de lichten die er schenen. En de prachtige jurken waar de meeste meisjes in liepen. Toen zag ik je een weg banen om naar mij toe te komen. Ik draaide me om en je zei "hallo". Eeen warme gevoel vulde mijn lichaam. Hoe moest ik nou weten dat jij Romeo was. Elke avond gooide je kiezelstenen tegen mijn raam. Mijn vader merkte het en riep "je blijft van Julia af". Ik ging op de trap zitten en begon te huilen. "Romeo blijf ga nou asljeblieft niet weg"smeekte ik met tranen die mijn ogen vulden. Als ik nou in het zonlicht zou staan zou het fonkelen. Maar niet fonkelen van geluk maar van verdriet. Verdriet omdat ik niet bij je mag zijn van mijn vader. Hij houd ons tegen maar we vonden wel een oplossing. Elke avond sloop ik naar de tuin om je toch te zien. Steeds als ik bij je was voelde ik me gelukkig. We moesten natuurlijk wel voorzichtig zijn. Als de anderen er achter kwamen waren we dood geweest. We moeten het wel rustig aan doen voordat het verkeerd gaat. "romeo neem me aub mee alles wat ons nog rest is vluchten,vluchten voor dat gene wat ons in de weg zit"fluister ik in zijn oor. Ik wist nu zeker dat jij Romeo was en dat ik de rode brief ben. "romeo red me ze zullen alleen zeggen hoe ik me moet voelen en ik voel gelukkig,gelukkig met jou en met jou alleen"fluister ik zacht in mijn kamer en lag huilend op bed alleen denkend aan jou. Misschien was deze liefde wel moeilijk maar we redden het wel we vinden heus wel een weg. Na een lange tijd wachten was ik het zat om steeds alleen te zijn. Mijn vertrouwen in jou begonnen te dalen. Tot op een dag ik buiten de stad liep en jou weer ontmoette. Ik liep naar je toe en stond recht voor "Romeo kom me aub redden ik voelde me zo alleen ik heb op je gewacht maar je kwam nooit"zei ik en keek naar de grond. Hij knielde op de grond en haalde een rong te voorschijn. "Julia trouw met me je hoef tj eniet meer alleen te voelen ik hou van je en dat is wat ik weet"zei hij. Dit keer vulden mijn ogen met tranen van geluk. "maar mijn vader"zei ik. "ik heb met je vader gesproken kies maar een mooie witte jurk uit"zei hij dan met een glimlach. Ik keek je aan en zei "ja ik trouw met je". Hij stond op en pakte mijn hand en schoof de ring om mijn vinger. Onze lippen raakten elkaar weer. Ik deed mijn ogen open en zag je nog mooi en rustig slapen. Langzaam en teder gleden mijn vingers over je gezicht. Je deed je ogen open en drukte weer een kus op mijn lippen net als toen.