A ranger/traitor 22

Schoorvoetend liep Miko naar de jagers toe.
“En enig idee wat we met jou moeten aanvangen, Miko?” vroeg jager Will zich schijnbaar niet bewust van Miko’s onrust.
“Ik weet het niet”, hakkelde Miko.
“Geen voorkeur voor aan wie we je toevertrouwen?” ging jager Will verder.
“Geen schurken, deze keer”, flapte Miko eruit tot groot plezier van de twee jongste jagers.
“Wat deed je vader?” informeerde jager Will nadat hij was uitgelachen.
“Hij was timmerman”, antwoordde Miko aarzelend. Will zei niets en keek hem alleen maar aan. Hij wist dat Miko niet alles vertelde.
“Hij is ook nog boogschutter geweest in Skandia en daar heeft hij mijn moeder leren kennen.”
“Je bent een halve Skandiër, dat verklaard een hoop.” Miko werd hoogrood, want het was hem overduidelijk dat het ging over hun piraterijen en zijn zakkenrollerij.
“Nu zijn we nog niet veel verder. Hoe oud ben je eigenlijk?”
“Bijna vijftien,” antwoordde Miko. Eigenlijk was hij nauwelijks veertien en half, maar hij wilde niet dat zijn leeftijd een struikelblok zou vormen.
“Vijftien hé, dan heb je zowat de leeftijd om ergens in de leer te gaan.” Miko staarde hem met open mond aan. De hoop om een vak te leren had hij samen met zijn vader begraven. Hij zou al lang blij geweest zijn als hij ergens als knecht aan de slag had gekund.
“Eens even denken, wie heeft er nog ergens een leerling nodig…” mijmerde Will.
“Vergeet niet dat hij betrouwbaar moet zijn hé”, voegde jager Gilan er aan toe. Hij klonk te serieus vond Miko.
“Ja en hij moet wat overweg kunnen met Skandiërs,” zei jager Halt op dezelfde toon.
“Wat zou er bij hem passen… Hij is goed in zijn neus in andermans zaken steken, kan zich snel uit de voeten maken als hij achternagezeten wordt en weet zich nog goed te verbergen ook. Dus wat vangen we met hem aan?” In verlegenheid gebracht keek Miko naar de grijze jagers. Het was nogal een karikaturale omschrijving van zijn kwaliteiten, maar daarom nog niet onwaar.
“Wie weet,” jager Will pauzeerde even, “misschien kunnen we eens proberen een grijze jager van hem te maken?” Miko’s mond zakte bijna tot op zijn knieën van verbazing. Hij wist echt wel dat leerling grijze jagers niet gekozen werden om het ‘eens te proberen’. Heel even dacht hij dat het een grap was, maar dan bedacht hij dat dit niet iets was waarover grappen gemaakt werden.