Chapter 2

Daniel Cloud pov.

Ze was maar net op tijd binnen. Vanuit mijn ooghoek zag ik mevr. Dimino vanaf haar vaste plaats bij de spiegel naar het meisje lopen dat net was binnengekomen. ''Is er ook een reden waarom je te laat bent, Kristina?'' Zachtjes hoor ik Kristina's antwoord: '' Het spijt me mevrouw, ik heb daar geen reden voor.'' Een zucht van mevr. Dimino en het bevel om snel op te warmen hoorde ik daarna. Mijn ogen volgden Kristina terwijl ze naar de andere kant van de zaal liep. Ik zag hoe ze haar Ipod-oortjes indeed en bij de barré oefeningen begon te doen. Ik keek altijd als ze dat deed, ze leek zo ver weg als ze danstte. En ze was ook zeker niet vervelend om naar te kijken. Haar bijna chocoladekleurige haar zat strak in een knot, maar ik wist dat het in grove krullen op haar schouders viel. Haar gezicht en huid waren bleek, maar haar ogen waren felgroen en omlijst door donkere wimpers. Net als bijna alle meiden op de academie was ze slank, door al het trainen. Maar Kristina had iets breekbaars, iets zachts. Je kunt wel zeggen dat ik haar goed had bekeken. Maar Ik kende haar amper. Mij kent ze wel, dat weet ik zeker. Iedereen kent mij. Willem Cloud, de oprichter van de academie, is namelijk mijn vader. Dus ik ben best een beroemdheid hier. En als beroemdheid ben ik natuurlijk een van de populairste en leukste jongens op de academie. Eigenlijk was Kristina het enige meisje waar ik nooit iets mee had geprobeerd. Tijd om dat te veranderen