Overgave - 51

Ik ging in de bibliotheek zitten, Yue zou me daar wel vinden, ze wist dat ik veel van boeken hield. Ik speelde wat met Yle, en legde haar daarna in een van de zetels op een dekentje. Zelf nam ik een boek en begon te lezen, hoewel ik Yle continu in de gaten hield.
Na een tijdje begon Yle te huilen, dus legde ik mijn boek weg. Ik nam haar in mijn armen en probeerde haar te sussen, maar ze bleef huilen. Ik stond op en bracht haar naar Yue. Ik opende de deur van het kamertje waar we daarstraks gezeten hadden. Yue en Sokka waren er nog, Yue lag in Sokka’s armen. Maar meteen toen Yue Yle hoorde huilen sprong ze op en kwam naar me toe.
“Ze heeft honger”, zei ze, en nam Yle van me over om haar te voeden. Sokka glimlachte naar me.
“Bedankt”, zei hij geluidloos. Ik glimlachte terug.

De volgende dag leek Yue zich neergelegd te hebben bij het verlies van Sokka. We bespraken wie er verder zeker gespaard moesten blijven.
“In ieder geval de kinderen”, zei Yue. Yle lag in haar armen.
“Uiteraard”, knikte ik.
“En de moeders met jonge kinderen”, zei Sokka.
“En een paar mannen, al was het maar om voor eten te zorgen”, vulde Yue aan.
“Ik geloof dat dat het maximum is”, zei ik. “Ik had aan hetzelfde gedacht. Ik heb een plan, maar we zullen over een aantal dingen moeten liegen tegen de vuurnatie. En heel de stam moet meedoen.”
“Een prinses liegt niet”, reageerde Yue verontwaardigd.
“Ook niet om de stad te redden?”, vroeg ik meteen.
“Yue, het is oorlog”, viel Sokka me bij.
“Goed dan, maar zo weinig mogelijk”, gaf ze me tegenzin toe. Ik glimlachte en legde haar mijn plan uit.